15 lat Salosu w Jaworznie (cz.2)

Liga Podwórkowa

SALOS to nic innego jak Salezjańska Organizacja Sportowa. Piłkarskie Stowarzyszenie Sportowe SALOS w Jaworznie obchodzi w roku bieżącym 15. rocznicę powstania. Utworzone zostało 26 sierpnia 2000 roku pod nazwą Stowarzyszenie Lokalne SALOS. Po 12-tu latach działalności, 1 lipca 2012 roku, postawione zostało w stan likwidacji, a końcem roku 2012 zostało rozwiązane. W grudniu tego samego roku powstało Piłkarskie Stowarzyszenie Sportowe SALOS przy O.S.P. Dąbrowa Narodowa w Jaworznie. Zanim ruszyły regularne rozgrywki, w pierwszym sezonie – 1999/2000 swoje mecze rozgrywała Liga Podwórkowa.

Przed tygodniem przedstawiliśmy rozmowę z twórcą jaworznickiego SALOSU i jej pierwszym prezesem – księdzem Mirosławem Królem. Dziś informacja o Lidze Podwórkowej.

W roku 1998 do parafii w Dąbrowie Narodowej przybył Salezjanin, ksiądz Mirosław Król, równo 100 lat po tym, jak pierwsi salezjanie przybyli do Polski. Jednym z głównych zadań założonego we

Włoszech zgromadzenia jest ewangelizacja i wychowywanie młodzieży m.in. poprzez sport. Na stronie internetowej: www.salezjanie.pl możemy przeczytać: „Jesteśmy zgromadzeniem czynnym, poświęcającym się pracy apostolskiej i misyjnej. Głównym polem naszej działalności jest młodzież, zwłaszcza najuboższa i opuszczona. Dla jej dobra angażujemy się w dzieła wychowawcze i pastoralne, takie jak oratoria, szkoły, bursy, ośrodki młodzieżowe i powołaniowe, domy wychowawcze, wydawnictwa i wiele innych. Jest nas ponad 15000 i jesteśmy obecni na pięciu kontynentach w 132 krajach świata.” Najbardziej znanym w Polsce Salezjanami są nieżyjący już: urodzony w Mysłowicach ks. kardynał August Hlond – prymas Polski w latach 1926-1948 oraz ks. biskup Adam Śmigielski – biskup diecezjalny sosnowiecki w latach 1992–2008.

Ksiądz. Mirosław, od chwili przybycia do Jaworzna, myślał o stworzeniu piłkarskiej ligi parafialnej pod skrzydłami SALOS-u. Na początek powstała Liga Podwórkowa, jeszcze bez całej biurokratycznej otoczki, czyli protokołów meczowych, ewidencji bramek czy żółtych i czerwonych kartek.

„Mecze rozgrywane były na niedużym, prowizorycznym boisku, tuż przy budynku plebani – wspomina ówczesny działacz Włodzimierz Guja. „Tuż po wakacjach 1999 roku wzięliśmy się za porządkowanie terenu i wytyczanie boiska. Bramki miały wymiar, jak do piłki ręcznej, a boisko było tak małe, że można było zdobywać gole z linii środkowej. Zdarzało się, że piłka niecelnie strzelona na bramkę odbijała się od ściany plebani, co często irytowało proboszcza ks. Mariana Wątka. Zawodnicy przebierali się ‘pod chmurką”, w samochodach lub w salce na plebanii. 8-osobowe drużyny rywalizowały 2 x 30 minut.

Ksiądz Mirosław miał ułatwione zadanie przy werbowaniu drużyn, bo w tym czasie prowadził lekcje katechezy w Zespole Szkół nr 4 w Dąbrowie Narodowej. Drużyny w pierwszych rozgrywkach w większości składały się z zawodników mieszkających w Dąbrowie Narodowej i Łubowcu.

„Do pierwszych rozgrywek, jesienią 1999 roku, zgłosiło się 12 drużyn. Po zimowej przerwie, na wiosnę zgłosiły się jeszcze dwie. Graliśmy wtedy systemem jesień-wiosna, a rozgrywki nazywaliśmy Ligą Podwórkową – wyjaśnia Jerzy Bujniak, w latach 1998-2002 wiceprezes, a od 2002-2009 roku prezes SALOS-u. „Na początku mecze rozgrywane w soboty i niedziele sędziowali ksiądz Mirek i Włodek Guja, a potem dołączyli do nich Kazek Niemiec i Ferdynand Dziubek. Gdy powstała liga z prawdziwego zdarzenia – po zarejestrowaniu SALOSU – mecze prowadzili już sędziowie „z papierami”. W czerwcu 2000 roku zakończyła sezon Liga Podwórkowa. Były pieczone ziemniaki, rozdanie nagród, obecny był ksiądz proboszcz. Latem przystąpiliśmy do powołania stowarzyszenia
SALOS.

26 sierpnia 2000 roku odbyło się zebranie założycielskie Stowarzyszenia Lokalnego Salezjańskiej Organizacji Sportowe. Wybrano zarząd i Komisję Rewizyjną na 4-letnie kadencje oraz uchwalono Statut nowo powstałego stowarzyszenia. W przyjętym przez zebranie Statucie znalazł się m.in.: zapis mówiący, że celem SL Salos jest: „rozwijanie wśród młodzieży i dzieci biednej, zaniedbanej, pochodzącej z rodzin niewydolnych wychowawczo i patologicznych, wychowawczych, etycznych i kulturalnych aspektów sportu w ramach uznanego wzoru człowieka i społeczeństwa, inspirowanych tradycją chrześcijańską oraz bogactwem salezjańskiej tradycji wychowawczej” oraz „krzewienie humanistycznych i personalistycznych walorów sportu z jego naczelnymi wartościami pokoju, wolności, prawdy, dobra, sprawiedliwości, miłości, tolerancji, przyjaźni, szacunku i poszanowania godności osoby.”

O tym jak potoczyły się rozgrywki w pierwszym sezonie pod sztandarem SALOSU, sezonie 2000/2001, już za tydzień.

Ryszard Karkosz