Żywienie dojelitowe – szansa dla osób przewlekle chorych?

Żywienie dojelitowe jest specyficzną formą podawania pokarmu. Odbywa się z pominięciem jamy ustnej i przełyku. Pokarm podawany jest bezpośrednio do żołądka, dwunastnicy lub jelita. Sprawdź, kto może korzystać z żywienia dojelitowego.

Kto może być żywiony dojelitowo?

Nie ma ograniczeń wiekowych dla pacjentów mogących przyjmować żywienie dojelitowe. Stosuje się je zarówno u dzieci, jak i u dorosłych oraz osób starszych. Wskazaniami do żywienia dojelitowego jest niemożność przyjmowania pokarmu w tradycyjny sposób, drogą doustną. Najczęściej powodem jest problem z przełykaniem, urazy jamy ustnej i gardła, brak apetytu i jadłowstręt.

Żywienie dojelitowe stosuje się między innymi w takich schorzeniach:

– mukowiscydoza,

– choroba Parkinsona,

– choroba Alzheimera,

– nowotwór jamy ustnej,

– nowotwór gardła,

– nowotwór żołądka,

– nowotwór krtani,

– nowotwór trzustki,

– udar mózgu,

– dziecięce porażenie mózgowe.

Wskazaniem do stosowania żywienia dojelitowego są także poparzenia i deformacje przełyku spowodowane wypadkami losowymi – wypadki drogowe, poparzenia chemiczne. W przypadku dzieci konieczność wprowadzenia żywienia dojelitowego może być skutkiem wrodzonego zniekształcenia przełyku.

Zobacz: Czym jest karmienie dojelitowe?

Żywienie dojelitowe za pomocą sondy żołądkowej

Jednym ze sposobów podawania żywienia dojelitowego jest zastosowanie sondy żołądkowej. Wprowadza się ją przez nos lub powłoki brzuszne pacjenta. Sonda żołądkowa jest zaliczana do jednorazowego sprzętu medycznego. Jeśli zostanie wyjęta, nie ma możliwości dezynfekcji i ponownego użycia.

Karmienie poprzez sondę żołądkową powinno odbywać się o stałych porach. O ilości i wielkości posiłków decyduje lekarz. Średnio jest to pięć do siedmiu posiłków dziennie o objętości nieprzekraczającej trzysta mililitrów. Karmienie powinno odbywać się o stałych porach, najlepiej w godzinach, w których pacjent zazwyczaj przyjmował posiłki.

Przez sondę żołądkową podaje się pokarmy płynne lub półpłynne, najlepiej zmiksowane. Można też podawać gotowe produkty z zakresu żywienia medycznego. Tempo karmienia nie powinno być szybkie. Za optymalne uznaje się podawanie stu mililitrów pokarmu przez dziesięć minut. U niektórych pacjentów tempo udaje się zwiększyć. Trzeba też zwrócić uwagę na temperaturę podawanych posiłków. Nie powinny być zimne, ale też nie mogą być gorące. Nie tylko ze względu na ryzyko poparzenia pacjenta, ale też i dlatego, że już przy 40°C dochodzi do ścinania się białek. Za optymalną uznaje się temperaturę 30°C.

Czy żywienie dojelitowe to to samo co „kroplówka”?

Żywienie dojelitowe często mylone jest z podawaniem pokarmów drogą dożylną, tzw, kroplówką. Tymczasem żywienie dojelitowe polega na podawaniu pokarmów podobnych do tych, które jemy na co dzień. Różnica zasadza się głównie w ich konsystencji. Kroplówka to forma żywienia pozajelitowego. Substancje pokarmowe dostarczane są bezpośrednio do układu krwionośnego. Zawsze są to specjalne preparaty medyczne, zawierające białka, węglowodany, elektrolity i witaminy. Żywienie pozajelitowe stosuje się u tych pacjentów, u których nie ma możliwości wprowadzenia żywienia dojelitowego.

Szczegółowe informacje na temat żywienia dojelitowego można znaleźć na portalu zywieniemaznaczenie.pl