Bolesław Leśmian, a właściwie Bolesław Lesman (tak brzmiało jego rodowe nazwisko) urodził się 12 stycznia 1878 roku w Warszawie. Młodość spędził w Kijowie, gdzie brał udział w życiu kulturalnym tamtejszej Polonii. Tworzył wówczas pierwsze wiersze, które posyłał do prasy. Debiutował w roku 1895 wierszami zatytułowanymi „Sekstyny”. Potem publikował w wielu czasopismach m.in. „Przeglądzie Tygodniowym” i „Tygodniku Literackim”.
Życie dojrzałe i twórczość Leśmiana
Leśmian do Polski wrócił na przełomie roku 1900 i 1901. Rozpoczął pracę w biurze kolei. Później podróżował do Wiednia, Paryża i Monachium. We Francji poślubił malarkę Zofię Chylińską, z którą miał dwie córki. W roku 1902 w „Chimerze” Zenona Przesmyckiego zaprezentowała została szeroko jego twórczość. Poeta pisał również w języku rosyjskim. W roku 1907 wrócił do stolicy. Był współzałożycielem Teatru Artystycznego.
Pierwszy tom poezji Leśmiana ukazał się w roku 1912. W czasie wojny współpracował z „Myślą polską”. Publikował wiersze i pisał artykuły. Przez jakiś czas mieszkał w Łodzi, gdzie stał na czele Teatru Polskiego. W roku 1918 objął w Hrubieszowie notariat. Poznał wówczas lekarkę Dorę Lebental, która okazała się jego największą miłością. Później przeniósł się do Zamościa. W roku 1920 wydał słynny tom poezji „Łąka”. Pracował jako rejent, po oszukaniu przez wspólnika do końca życia zmagał się z problemami finansowymi.
W roku 1933 Leśmian został członkiem Polskiej Akademii Literatury. Publikował w prasie warszawskiej. W roku 1935 wrócił do stolicy. Umarł tam 5 listopada 1937 roku. Po jego śmierci ukazał się zbiór wierszy „Dziejba leśna”.
Najważniejsze dzieła Leśmiana
Leśmian ma na swoim koncie przede wszystkim cztery tomy wierszy. Pierwszy „Sad rozstajny” wydał w roku 1912. Najsłynniejszy cykl jego erotyków „W malinowym chruśniaku” pochodzi z tomu drugiego „Łąka”. Poeta ukazywał w nich miłość jako wszechobecną i potężną siłę. Był w swoich opisach dość dosadny i śmiały. Zresztą drugi tomik poetycki Leśmiana z roku 1920 uznawany jest za jedno z jego największych osiągnięć artystycznych. Ogromną popularnością cieszył się m.in. utwór „Dusiołek”. Dwa ostatnie tomy poetyckie Leśmiana to „Napój cienisty” z roku 1936 i wydany pośmiertnie „Dziejba leśna”. W tym czasie poeta tworzył utwory bardziej dojrzałe, mniej optymistyczne. Odszedł od wierszy miłosnych i zajął się tematyką śmierci.
Leśmian na swoim koncie ma również znaną powieść dla dzieci i młodzieży „Przygody Sindbada Żeglarza”. W tym przypadku rozwinął on jeden z wątków znanych z „Księgi tysiąca i jednej nocy”. Warto też wspomnieć o dwóch wierszach artysty. „Dziewczyna” to utwór z tomiku „Napój cienisty”. Jest balladą, która opowiada o 12 braciach próbujących uwolnić dziewczynę zamkniętą za murem. Widoczne w niej są nawiązania do filozofii. Z tomu „Łąka” pochodzi natomiast wspomniany już wyżej „Dusiołek”. Leśmian przedstawił w nim w sposób żartobliwy relacje Boga z człowiekiem. Jednak utwór ma również i swoje drugie dno, zmuszając czytającego do refleksji. Leśmian to również piękne wiersze o miłości, wiele kobiet z rozrzewieniem czyta piękne „Usta i oczy”.
undefined
