Dzielnica Jeziorki położona jest na północnej krawędzi Garbu Jaworznickiego. Tereny te zwano w okresie staropolskim Jeziorka. Były to podówczas tereny niezamieszkałe, na których znajdowały się płytkie rozlewiska wodne. Powstawały ze spływających wód gruntowych, opadów atmosferycznych i wybijających tam źródeł.

Kierując się na południowy zachód od Jeziorek natrafimy na wzniesienie zwane Grodziskiem. Jest to najwyższe wzniesienie Garbu Jaworznickiego. Od strony zachodniej znajdują się na nim dwa koliste wały widoczne wyłącznie od strony wschodniej, od strony zachodniej znajduje się strome zbocze. Wały znajdują się w odległości kilkunastu metrów od siebie. Jest to obszar o powierzchni blisko 1 ha. Od wielu pokoleń okoliczna ludność uznawała, że istniał tam gród, stąd nazwa wzniesienia. Do tej pory nie udało się ustalić ani pochodzenia tych wałów ani ich roli. Uznaje się je za najstarsze zachowane zabytki ziemi jaworznickiej.

Podczas prowadzonych tam w latach 60-tych ubiegłego wieku prac archeologicznych odnaleziono ceramikę kultury łużyckiej datowaną na okres od IX do VI wieku p.n.e. Jest wysoce prawdopodobny związek tych znalezisk z dwoma znajdującymi się na wzgórzu wałami. W centralnej części stanowiska nie doszukano się warstw kulturowych. Dokładnie przebadano wał wewnętrzny. Zbudowany był z kamieni wapiennych, bez zaprawy. Jego wysokość to jedynie około 1,5 m., szerokość podstawy to ok. 5 – 6 m. Współcześnie wzgórze to jest porosłe sosnowym lasem i gęstym poszyciem leśnym. W takich warunkach trudno dostrzec pozostałości tych kamiennych wałów.

Na północ od Jeziorek rozciąga się zabagniona i podmokła Równina Łuźnika. W okresie staropolskim płynący tamtędy potok Łuźnik zwano Luszowską Wodą. Brał on początek w miejscowości Góry Luszowskie. Wiosną podczas roztopów szeroko rozlewał się po równinie. W dawnych czasach znajdowały się na tej równinie liczne jeziora, po których pozostały pokłady torfu o grubości do 2,5 m.

W latach 60-tych ubiegłego wieku wyregulowano koryto Łuźnika, wykopano rowy melioracyjne i osuszono równinę. Wysuszenie terenu jest też efektem odpompowywania podziemnych wód przez kopalnie jaworznickie i trzebińską kopalnię „Siersza”. Tak więc jeziorka na tamtejszym terenie przeszły już do historii, zachowały się jedynie w nazwie dzielnicy.
Ela Bigas na podst. „Historii Jeziorek” Grażyny Gut i Jerzego Gut

fot: Zdjęcie satelitarne Grodziska z widocznym zarysem wałów dawnej budowli (część północno zachodnia), źródło: mapy.geoportal.gov.pl