Od chwili powstania Jeziorki ( Byczyńskie i Jaworznickie) należały do parafii św. Wojciecha w Jaworznie. Z początkiem XX w. budowę kościoła lub kaplicy zaczęli rozważać mieszkańcy Byczyny. W 1913 r. zebrano na ten cel 1000 koron austriackich. I wojna światowa przyczyniła się do dewaluacji waluty i zebrana kwota straciła wartość, wobec czego plany budowy kościoła porzucono. W przydrożnej kaplicy w Byczynie począwszy od 1928 r. odprawiano msze św. i prowadzono katechizację.
W tym też roku powstał Komitet Budowy Kościoła. W następnym roku do JE Metropolity Krakowskiego Księcia Adama Stefana Sapiehy udała się delegacja z prośbą o zgodę na budowę kościoła i utworzenie parafii. W maju 1929 r. podczas wizyty duszpasterskiej w Jaworznie Książę Metropolita odwiedził Byczynę i ustalił miejsce pod budowę kościoła. Świątynie miano pobudować u podnóża Góry Biskupiej. We wrześniu 1930 r. poświęcono kamień węgielny i nadano kościołowi tytuł Najświętszego Serca Pana Jezusa. Do budowy przystąpiono w rok później. W 1933 r. w jaworznickich kościołach odczytano akt erygujący, którym ustanowiono samodzielną parafię w Byczynie. Wcielono do niej Jeziorki Byczyńskie. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Zygmunt Łyczek. Począwszy od 1948 r. w Jeziorkach pod nowym krzyżem w Wielką Sobotę święcono pokarmy. Był to krzyż betonowy, który postawiono w miejscu dawnego drewnianego krzyża, który stał tam jeszcze za czasów, gdy Jeziorki były terenem niezabudowanym. Od 1945 r. katecheza dzieci i młodzieży odbywała się w domach prywatnych m.in. u państwa Koziarzów, Jamrozików, Jochymków i Piątkowskich.
W 1958 r. na posesji Honoraty Koziarz (obecna ulica Morgowa) postawiono kapliczkę słupową. Umieszczono w niej ryngraf z wizerunkiem Matki Bożej z Dzieciątkiem przywieziony z Częstochowy. Kapliczkę umieszczono w miejscu, gdzie wcześniej na drzewie była kapliczka skrzynkowa.
W czerwcu 1965 r. parafię w Byczynie wizytował ks. kardynał Karol Wojtyła, który udzielił podówczas bierzmowania 325 wiernym. Kolejna wizyta odbyła się w marcu 1975 r. Kardynał udzielił sakramentu bierzmowania i poświęcił palmy wielkanocne. Od jesieni 1979 r. w domu Józefy Patuchy przy ul. Morgowej odprawiano msze św. dla starszych i chorych. Proboszcz parafii byczyńskiej ks. Jan Głód podjął starania dla uzyskania działki pod budowę tymczasowej kaplicy, w przyszłości zaś kościoła. Ostatecznie zdecydowano, że będzie to działka przy ul. Kasztanowej. Działkę poświęcono, w jej centralnym punkcie stanął krzyż i ołtarz polowy. Rozpoczęto też budowę kaplicy. Jaworzno było miastem przemysłowym, kaplica powinna więc mieć patrona ludzi pracy. Ks. Głód jako patrona kaplicy, później kościoła wskazał Józefa Rzemieślnika.
Kiedy w 1983 r. przybył do Polski z drugą pielgrzymką Ojciec Święty, podczas mszy św. na krakowskich Błoniach poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni w Jeziorkach. 1 maja 1984 r. w dniu św. Józefa Rzemieślnika poświęcono kaplicę. W tym czasie złożono wniosek o pozwolenie na budowę kościoła. W trzy miesiące później otrzymano pozwolenie. Kościół zaprojektował mgr inż arch. Józef Maria Dudkiewicz. Budowę świątynio rozpoczęto wiosną 1985 r.
Finansowano ją ze składek parafian. Nad pracami czuwał ówczesny proboszcz parafii w Byczynie ks. Zdzisław Hopciaś. Stan surowy zamknięto w 1989 r. W marcu 1992 r. papież Jan Paweł II ustanowił diecezję sosnowiecką, do której włączono Jaworzno. Postanowieniem Ojca Świętego patronem diecezji został św. Albert Chmielowski.
Budynek kościoła w Jeziorkach do 1994 r. pozostawał w stanie surowym. W czerwcu 1994 r. staraniem proboszcza parafii w Byczynie ks. Eugeniusza Cebulskiego do budynku kościoła w Jeziorkach doprowadzono elektryczność.
Ela Bigas na podst. „Historii Jeziorek” Grażyny Gut i Jerzego Gut
