Kampania wyborcza to bardzo ciekawy okres. Obietnice kandydatów mnożą się bez końca. Mają często formę dżentelmeńskiej umowy pomiędzy wybieranymi a wyborcami, zawieranej poprzez ich głosy. Prezydent zawarł taką umowę z wyborcami Ciężkowic na przebudowę ulicy Ciężkowickiej celem poprawy bezpieczeństwa w dzielnicy. Kandydat na radnego z tego samego ugrupowania, poszedł nawet o krok dalej i zapewniał w mediach społecznościowych, że zostanie to na pewno zrobione.

Wszyscy pamiętamy Balamarę i aktywność prezydenta w organizacji spotkań, które poskutkowały silnym sprzeciwem mieszkańców przeciwko spółce. Szkoda, że takiej aktywności zabrakło w przypadku Tauronu, który prowadził postępowanie w RDOŚ w sprawie poszerzenia obszaru wydobycia. Aktywność prezydenta wzrosła, gdy całkiem przypadkowo dowiedziała się o tym opinia publiczna i mało kogo ten fakt ucieszył. Pośpiesznie zwołał spotkanie z mieszkańcami, na którym obiecano zmianę decyzji i odsunięcie obszaru wydobycia spod ul. Cichy Kącik i terenów Natura 2000. Tytuły w proprezydenckiej prasie grzmiały: „Plany TAURONA nie dotkną Ciężkowic” oraz pisały: „Przedstawiciele firmy zastrzegli również, że początkowo planowany obszar wydobycia zostanie zredukowany w nowej wersji Raportu oddziaływania na środowisko, tak by nie sięgał do Ciężkowic i nie zagrażał terenom chronionym programem „Natura 2000”. Zaś związki zawodowe zapewniały: „Już 14 kwietnia RDOŚ zawiadomił, że w toku postępowania inwestor odstąpił od eksploatacji w niektórych pierwotnie zakładanych rejonach Jaworzna i przedłożył nową, ujednoliconą wersję raportu”.

Tak aktywnie prowadzona kampania zdecydowanie uspokoiła nastroje społeczne. Niestety, mieszkańcy Ciężkowic ponownie zostali wystawieni do wiatru, a wszelkie obietnice okazały się jedynie pustymi słowami. Tauron otrzymuje koncesję na eksploatację obszaru wydobycia w pierwotnym kształcie, o który wnioskował już w pierwszym swoim raporcie. Nie nastąpiła żadna korekta, co potwierdza to system MIDAS geoportalu.

Czy mając taką wiedzę, sensownym jest obiecać przebudowę ul. Ciężkowickiej, gdzie w przyszłości przewiduje się szkody górnicze V kategorii? Historia szkoły w Byczynie wydaje się być najlepszą odpowiedzią. Na stronie urzędu została opublikowana informacja o podpisanej ugodzie i planie naprawy uszkodzeń SP 20. Czytamy w niej o zaprzestaniu eksploatacji oraz ustanowieniu filara ochronnego, celem uniknięcia ponownych uszkodzeń.

Może to budzić pewien niepokój, gdy filar ochronny ustanawia się dopiero po wystąpieniu tak wielkiej szkody. Z Byczyną związana jest też inna ciekawa historia. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego uchwalono dopiero dwa lata po otrzymaniu przez Tauron wcześniej wspomnianej koncesji. Choć powinienem napisać, że „próbowano uchwalić”, gdyż uchwala rady miejskiej została uznana za nieważną przez urząd nadzorczy. Nie pomogła też skarga do sądu administracyjnego, gdzie miasto przegrało.

Sam wyrok jak i jego uzasadnienie (II SA/Gl 1234/16) jest interesującą lekturą, w której m.in. czytamy:

„…Jednocześnie wskazać należy, że żaden przepis prawa nie zezwala organowi uchwałodawczemu Gminy na decydowanie o ograniczeniu, bądź wyłączeniu eksploatacji górniczej, w zakresie przekraczającym określone parametry (…) Nie jest zatem rolą organu gminy już na etapie sporządzania planu miejscowego podejmowanie decyzji zarezerwowanych dla organu koncesyjnego (…). W powyższym kontekście nie może mieć znaczenia przesądzającego także fakt, powoływania się przez Gminę na uzgodnienia z zakładem górniczym oraz bliżej nieokreśloną dokumentację górniczą (…).

Podnoszona w skardze argumentacja, iż działania gminy miały na celu ochronę życia i mienia jej mieszkańców, nie może prowadzić do przekroczenia posiadanych kompetencji”.

Rodzi się pytanie, czy w świetle powyższych faktów, można uznać podobne umowy za ważne? A co gorsza, czy można ufać uzasadnieniom podejmowanych obecnie decyzji – z parciem do likwidacji szkół włącznie?

Artur Nowacki

[vc_facebook]