Nikt nie wątpi, że pszczoły mają dla człowieka wielkie znaczenie. Zapylają aż 71 ze stu gatunków roślin, dzięki którym uzyskujemy 90 proc. żywności na świecie. W Europie od zapylania m.in. przez pszczoły uzależnionych jest ponad 4 tys. odmian warzyw.
Zapylenia przez pszczoły wymagają m.in. cebula, fasola, bób, owoce jagodowe, śliwki, kawa a nawet bawełna. Szacuje się, że co trzecia łyżka spożywanego przez nas jedzenia zależy od procesu zapylania. Ponadto miód pszczeli jest niezwykle zdrowym produktem wspomagającym człowieka w zapobieganiu chorobom lub w zdrowieniu.
W Jaworznie mamy 69 zarejestrowanych pszczelarzy. Są zrzeszeni w dwóch kołach należących do Śląskiego Związku Pszczelarzy. Są to Miejskie Koło Pszczelarzy oraz Koło Pszczelarzy „Ciężkowice”. Część jaworznickich pszczelarzy zrzeszona jest w Kole Pszczelarzy „Cabanka” w Chrzanowie. Mamy w mieście też niekreśloną liczbę osób niezrzeszonych posiadających od jednego do czterech uli.
Ilość uli w Jaworznie na koniec 2020 r. szacuje się na 976. Jaworzniccy pszczelarze prowadzący sprzedaż miodu badali miód na obecność pozostałości środków chemicznych i innych zanieczyszczeń. W wyniku tych badań nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości.
Albertowi Einsteinowi przypisuje się znane twierdzenie: „kiedy z powierzchni ziemi znikną pszczoły, to człowiekowi pozostaną już najwyżej cztery lata życia”. Kłopot w tym, że słowom tym przyjrzał się dokładnie Vincent Valk, dziennikarz magazynu „Gelf”. W wyniku śledztwa, które prowadził w izraelskim Archiwum Alberta Einsteina, jednoznacznie stwierdził, że Einstein nigdy nie wspomniał o pszczołach w żadnym kontekście naukowym. Dla utrzymania wiarygodności tego słynnego zdania, uznano, że jest ono autorstwa genialnego biologa Karola Darwina. Jednak Darwin, który wprawdzie zajmował się pszczołami, tego zdania również nigdy nie wypowiedział.
Mniejsza o autorstwo lub całkowitą fikcyjność tego stwierdzenia, jedno jest pewne – bez pszczół ani rusz.
Ela Bigas
W tym kontekście pozwolę sobie zacytować ostatni akapit wykładu doktora Edwarda Strasburgera zatytułowanego „Dwupłciowość, wielokształtność i krzyżowanie się roślin”. Rzecz w duchu teorii Darwina wyłożona. To było w 1869 roku i dotyczy nie tylko pszczół. Zachowuję polszczyznę oryginału z posiadanej książki
Dajmy na to, że owady zaginęłyby nagle i na zawsze z powierzchni świata, jakieby to zmiany wywołało w świecie roślinnym. Wiele tych roślin, u których własne zapłodnienie przestało być możliwem wyginąćby musiało, inne rozmnażałyby się słabo tylko, wiodąc nędzne życie, aż po wielu, wielu latach powstałyby może inne korzystne odmiany, i zastąpiły dawne. Rośliny nie potrzebując już nęcić owady, postradałyby powoli zapach swój i nektar, swoje piękne i wielkie korony, a miejsce ich zastąpiłyby może odmiany o małych i nieznacznych kwiatach. Po kilku periodach geologicznych organa płciowe u jawno kwitnących roślin otoczyłyby się może, jak u skrytopłciowych małemi zielonemi listkami; lecz wskutek walki o istnienie i naturalnego wyboru, powstaćby tu mogły, nowe jakie, nieznane nam dziś urządzenia, któreby zastąpiły dawne i znów zapewniły krzyżowanie się roślinom.
Tak natura stwarza coraz to nowe kształty: co dziś jest nigdy nie było, co było, nie będzie. Natura wiecznie jest młodą, a jednak wiecznie tą samą. Jedne istoty giną, inne zajmują ich miejsce, coraz nowi zwycięzcy wstępują na widownię świata, a choć walka jest straszną, ta myśl pocieszyć nas może, że zawsze lepsi, mężniejsi, ostatecznie odnoszą w niej zwycięztwo.
Generalnie z pszczołami czy bez rośliny jakoś sobie poradzą. Tylko miodu, pierzgi i propolisu będzie żal.