Odeszła na zawsze z grona jaworznickich imienniczek Zofii.
Rodowita jaworznianka. Długoletnia pracownica dyrekcji Kopalni Węgla Kamiennego Jaworzno. Legenda jaworznickiego Hufca Harcerskiego. Wieloletnia słuchaczka Jaworznickiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Osoba z grona jaworznickich imienniczek Zofii.
Rozmawiałyśmy z sobą telefonicznie kilka dni wcześniej, kończąc jak zwykle miłą i serdeczną rozmowę słowami: do usłyszenia !. Niestety …..już nigdy nie doszło do tej zapowiedzi. I nic nie wskazywało, że wkrótce moja droga przyjaciółka stanie się ofiarą panującej pandemii
Pani Danuta Zofia dwojga imion, w domu, wśród znajomych nazywana była Zosią, oficjalnie urzędowo w dokumentach pisała imię Danuta, stąd spotykała się niekiedy z drobnymi nieporozumieniami. Była rodowitą mieszkanką miasta i nigdy nie zmieniła swojego stałego miejsca zamieszkania.
Wcześnie straciła rodziców, matka zginęła w pierwszych dniach zawieruchy wojennej we wrześniu 1939 roku w nieznanych okolicznościach, pełniąc rolę sanitariuszki. Dalszą opiekę nad małoletnią Zosią sprawowała rodzina po zmarłej matce, babcia i ciocie. Wcześnie także musiała wejść w dorosłe życie.
Pierwszą pracę zawodową rozpoczęła zaraz po zakończeniu wojny w roku 1945 w tutejszej kopalni Piłsudski z jednoczesnym podjęciem nauki w Liceum Ogólnokształcącym w Jaworznie. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w roku 1948, podjęła studia w Akademii Ekonomicznej w Krakowie, po upływie kilkunastu lat uzupełniała dalsze kształcenie na studiach magisterskich w Warszawie.
Całe swoje zawodowe życie związała z tutejszym górnictwem. W dyrekcji jaworznickich kopalń KWK Jaworzno, pracowała nieprzerwanie, niezależnie od zmieniających się struktur organizacyjnych po połączeniach kopalń, zaliczając długi staż pracy 45 lat. Na zasłużoną emeryturę przeszła w roku 1990.
Przez ostatnie kilkanaście lat swojej pracy zajmowała stanowisko kierownika planowania inwestycji. Imponowała dużą wiedzą zawodową, fachowością, kompetencją, rzetelnością, cieszyła się dużym autorytetem ze strony kierownictwa zakładu, przełożonych i współpracowników. Ceniona za pracowitość, perfekcję, sumienność, dokładność. Należała do osób wyjątkowych, nietuzinkowych, cechowała ją wysoka kultura osobista, wrodzony takt, życzliwość wobec innych i przywiązanie do przyjaciół.
Za długoletnią pracę uhonorowana została wieloma odznaczeniami, medalami zakładowymi, resortowymi, państwowymi m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i innymi.
Z Panią Zosią zapoznałyśmy się w pracy w latach 60-tych. Pracowałyśmy w różnych działach zakładu lecz często zachodziła konieczność współpracy i współzależności służbowej, wynikającej z potrzeb dla funkcjonowania zakładu. Nasze kontakty służbowe były najbardziej układne, przyjazne, które z biegiem czasu poszerzyły się na bliższe, osobiste, prywatne i wzajemna serdeczna przyjaźń przetrwała ponad pół wieku. Koleżeńska, gościnna, otwarta na trwałe przyjaźnie, nie żywiła do nikogo uprzedzeń, każdy w jej towarzystwie czuł się dobrze..
Będąc na emeryturze, w dalszym ciągu pragnęła poszerzać swoją wiedzę i przez pięć lat systematycznie uczęszczała na zajęcia Jaworznickiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Ponadto żywo interesowała się bieżącymi wydarzeniami kulturalnymi w mieście, chętnie brała udział w imprezach dużych czy kameralnych, organizowanych w Miejskiej Bibliotece Publicznej, Muzeum m. Jaworzna, Teatrze Sztuk i Hali Widowiskowo-Sportowej.
Od młodych lat Pani Zosia związana była z organizacją harcerską. Harcerska postawa cechowała ją w codziennym życiu, zawsze otwarta na nowe wyzwania, gotowa służyć radą pomocą innym. Brała aktywny udział we wszystkich uroczystościach miejskich, okolicznościowych, patriotycznych, kościelnych, godnie reprezentując szeregi ZHP.
Zapoczątkowane od roku 2007 spotkania imieninowe jaworznickich Zofii, przypadające w miesiącu maju z roku na rok cieszyły się zainteresowaniem i popularnością. Pani Zosia uczestniczyła od pierwszego zorganizowanego spotkania i w każdym kolejnym aż do ostatniego w roku 2019 do czasu sprzed pandemii. Wprowadzone obostrzenia uniemożliwiły dalsze organizowanie spotkań.
Wszystkim, którzy znali Panią Zosię będzie brakowało Jej obecności. Ziemia jaworznicka przyjęła Ją na wieczny spoczynek. Niech na zawsze pozostanie w pamięci swoich najbliższych, znajomych, przyjaciół, Kręgu Harcerskiego, członków Jaworznickiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, grona jaworznickich Zofii i Krystyn oraz mieszkańców miasta.
Uroczystości pogrzebowe Śp. Danuty Zofii Kotowskiej odbyły się 22 listopada w kaplicy pw. Miłosierdzia Bożego na cmentarzu pechnickim.
Z ostatnim pożegnaniem Zofia Żak
