Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Andrzej Kreutz Majewski zadebiutował w 1959 roku scenografią do Horsztyńskiego Juliusza Słowackiego, wystawionego na deskach Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie. W rok po debiucie zaprojektował na krakowską scenę scenografię do Troilusa i Kresydy W. Szekspira w reżyserii Bohdana Korzeniowskiego. W recenzjach spektaklu zwracano uwagę na niesztampowe ukazanie przez scenografa epoki elżbietańskiej przez motywy secesyjne, uzupełnione współczesnymi, malarskimi odniesieniami. Artysta wspominając tę realizację podkreślał, że tworzył kształt plastyczny przedstawienia z myślą o przywróceniu mu malarskimi środkami właściwej teatrowi iluzorycznej pespektywy i przestrzeni. Zaledwie dwa lata później Andrzej Kreutz Majewski za scenografię do Hamleta W. Szekspira otrzymał II nagrodę na Biennale w Paryżu, a w roku 1962 miała miejsce premiera pierwszej w jego dorobku scenografii do utworu muzycznego. Na deskach Opery Warszawskiej wystawione zostały trzy jednoaktówki: kantata Syn marnotrawny K. Debussy’ego, balet Święto wiosny I. Strawińskiego i sceniczne oratorium Judith A. Honeggera w inscenizacji, reżyserii oraz choreografii A. Rodriguesa.

W 1966 roku Andrzej Kreutz Majewski otrzymał nominację na stanowisko naczelnego scenografa Teatru Wielkiego w Warszawie, które pełnił do roku 2005. Uznawany za najwybitniejszego polskiego scenografa operowego, twórca zrealizował w Teatrze Wielkim ponad 80 spektakli operowych i baletów. W tym okresie zaczęła się międzynarodowa kariera artysty, która zaowocowała współpracą z czołowymi europejskimi i światowymi teatrami. W Polsce i poza jej granicami twórca zaprojektował scenografie do ponad 300 spektakli dramatycznych oraz muzycznych.”
Sylwia Ryś – Kustosz / Muzeum Śląskie