Bernadeta Siostrzonek: Tak niewiele potrzeba

Druga część wywiadu z kandydatka na fotel prezydenta miasta Jaworzna, Bernadetą Siostrzonek. Tydzień temu rozmawialiśmy o pilnej konieczności zatrzymania młodzieży w naszym rodzinnym mieście. Młodzi bowiem masowo emigrują. Mówiliśmy o spełnieniu potrzeb i oczekiwań najstarszych mieszkańców Jaworzna. Zadeklarowała pani podjęcie działań zwiększających ilość miejsc w żłobkach i przedszkolach. Wspomniała pani o kulejącym szkolnictwie zawodowym oraz o sposobie na jego naprawę. Mówiła pani o planach zagospodarowania przestrzennego, których jest zatrzęsienie. Są chaotyczne i niespójne. Dziś porozmawiajmy o kulturze, sporcie, rekreacji i pomocy społecznej.

Co z jaworznicką kulturą?

Jeśli chodzi o wielkość wydatków na kulturę, to ostatnio jest nieźle.

Słucham!?

To oczywiście sarkastyczny żart z mojej strony. Bowiem rozdrobnienie instytucji kultury to najgorsza rzecz, jaka mogła nam się przytrafić.

Wydajemy przez to znacznie więcej, bo trzeba utrzymać dodatkowo kilku dyrektorów, kilku księgowych. Potrzebni są kolejni kadrowcy, bhp-owcy. Obecni dyrektorzy byli kiedyś instruktorami, których ogarniała jedna księgowa, kadrowiec i bhp-owiec z MCKiS-u. Ta zmiana jest chora, bo nie poprawiło to w żadnej mierze oferty kulturalnej. A największe pieniądze idą na rozhukaną administrację.
Osoby te zostały jednocześnie uwikłane w polityczne interesy rządzących. Więc się nie dziwię, że ich obecne dokonania są miałkie. Poza dwoma wydarzeniami, jakie cenię. Czy wie pan, które to?

Nie będę zgadywał, więc słucham.

To przede wszystkim koncerty noworoczne. Wymyślił je i wdrożył jako wolontariusz Jan Wolański. Władze starają się o tym fakcie zapominać, aby splendor z koncertów spływał wyłącznie na nich.

Drugie to koncerty organizowane przez hospicjum. Ich duchem sprawczym jest lekarz medycyny Maria Bryła.

Te dwa koncerty biją na łeb każde inne wydarzenia organizowane przez płatnych fachowców od kultury. A wiemy, że zostały wymyślone przez wolontariusza i lekarkę. I rzecz najważniejsza. Te imprezy się samofinansują.
Zaś na pozostałą część działalności kulturalnej wydajemy miliony. I czym więcej wydajemy, tym więcej marnujemy pieniędzy.

Co z tym zrobić?

To proste. Kulturę trzeba odpolitycznić. Dziś fachowcy od kultury muszą zabiegać o głosy na prezydenckich listach. Niektórzy z nich organizują wyborcze festyny na rzecz prezydenckiego ugrupowania. A co powinni robić?
Powinni pracować nad urozmaiceniem oferty. Dziś, poza dwoma wymienionymi przeze mnie koncertami, jest multum nieprzemyślanej „drobnicy”.
Nie możemy oczywiście zapominać o zespołach ludowych. Te zawsze będziemy wspierać.

Zatem nie „politycy” są potrzebni w instytucjach kultury, lecz fachowcy. Tacy fachowcy, którzy potrafią zaoszczędzić na administracji. Zaoszczędzić po to, żeby zapewnić mieszkańcom kulturalną ucztę przez okrągły rok.
Proste?

Proste. Przejdźmy teraz do sportu i rekreacji.

Od kilku lat obserwuję w Jaworznie kuriozalne zjawisko. Następuje „rozwój” sportu poprzez likwidację kolejnych klubów. Padły niegdyś najmocniejsze jaworznickie kluby Victoria i Górnik.

Zlikwidowano piłkarskie boiska. Zaś autorzy tych dokonań bez żenady przyjmują na swe piersi odznaczenia za: „rozwój sportu w mieście”.

Przypomina to jakiś makabryczny sen. Ale to niestety nie sen. Obserwuję dalszą degrengoladę tej dziedziny życia. Słyszę o szykanowaniu Ciężkowianki. Z drugiej strony dochodzą mnie słuchy, że członkom prezydenckiego ugrupowania oddaje się we władania kolejne stadiony. Czy nawet chce się dla nich budować nowe. Myślę tu o pomyśle na budowę stadionu lekkoatletycznego w Szczakowej. W Jeleniu członek prezydenckiego ugrupowania dostał we władanie kolejny stadion na preferencyjnych warunkach. W tym samym czasie zasłużona Ciężkowianka nie może doprosić się przyzwoitej umowy na korzystanie z boiska.

Zasadniczo w Jaworznie sport zniszczono.

Jak można go odbudować?

Bardzo prosto. Wystarczy nie przeszkadzać działaczom sportowym i nie mieszać polityki do sportu. W Jaworznie mamy kilka autorytetów w tej dziedzinie. Chcę na nich oprzeć rozwój jaworznickiego sportu. Wśród nich widzę Krzysztofa Lehnorta, który ma na swym koncie pierwszoligowe drużyny, zawodników z tytułami mistrzów Polski. Widzę tu Janusza Ciołczyka, którego cała rodzina budowała Ciężkowiankę. Mam na uwadze Jerzego Rybę, którego klub szkoli utalentowaną piłkarską młodzież. Nie należy zapominać o Tadeuszu Fudale, którego doświadczenia są niebagatelne. O Józefie Bednarczyku – guru jaworznickiej lekkoatletyki czy Zbigniewie Kasperkowiczu – organizatorze największych szkolnych zawodów. Pamiętajmy też o amatorskiej lidze Salos, którą w Jaworznie stworzył Wenancjusz Ples. O mistrzach i trenerach sportów walki też nie należy zapominać. To między innymi oni będą decydować o rozwoju jaworznickiego sportu. Gwarantuję, że na rezultaty nie będziemy długo czekać.

Co z rekreacją?

Chciałoby się zacytować Wyspiańskiego: Miałeś chamie złoty róg, ostał ci się ino sznur. Dlaczego? Dlatego, że w Jaworznie mamy świętego Graala rekreacji. Jest nim Sosina, która może zapewnić warunki do rekreacji dla tysięcy osób.A co dziś mamy? Mamy tabliczki z zakazem kąpieli.

Chciałoby się powiedzieć, że potencjał Sosiny został uśpiony – zasuszony. A to za sprawą wyposażenia z ubiegłego wieku. Przez 14 lat XXI wieku prawie nic nie zrobiono. Na szczęście walory rekreacyjno-przyrodnicze Sosiny nie zostały zniszczone i trzeba je tylko odpowiednio wyeksponować. Wyeksponować pod takiego klienta, który już niejeden akwen w świecie widział. Żyjemy w XXI wieku, zatem i przy wyposażeniu Sosiny musimy o tym pamiętać.

Skąd wziąć pieniądze?

Wbrew pozorom, odpowiedź na to pytanie nie jest wcale trudna. Trzeba tylko przestawić swoje myślenie. Proszę pamiętać, że są państwa, których gospodarka oparta jest wyłącznie na usługach turystycznych, i to tylko w sezonie. Jeśli ktoś popatrzy na światowe inwestycje, to raje turystyczne są przykładem permanentnego boomu. Skoro całe państwa potrafią z turystyki wyżyć, to i miasto może na tym interesy robić.
Paraliż decyzyjny w tym względzie może być poczytany jako grzech zaniechania.

A na co dzień?

A na co dzień place zabaw połączone z ogródkami fitness. W Jaworznie mamy jeden przykład na Podwalu. Wzorem innych miast – znacznie uboższych – na każdym osiedlu powinny być takie instalacje. Współczesny człowiek potrzebuje ruchu prawie tak samo jak powietrza. Dziś większość ludzi nie musi w pracy czy w życiu codziennym podejmować wysiłku fizycznego. Jednak ten wysiłek jest niezbędny do zachowania zdrowia. I nie odkrywam tu niczego nowego.

A w zimie?

W ciągu jednej rozmowy na pewno nie zreformujemy życia współczesnego jaworznianina. Ale na zimę też mam kilka pomysłów. Czy pan wie, że co roku odbywają się mistrzostwa Jaworzna w sportach zimowych? Są to imprezy wyjazdowe i uczestniczy w nich niemała grupa ludzi. Nie są to jednak imprezy masowe. A słyszał pan może o biegu Wazów? W kilku kategoriach uczestniczy w nim około 40 tys. osób. Nie oczekuję, żeby tylu jaworznian uczestniczyło w zimowych mistrzostwach. Ale pewien rodzaj masowości na pewno można osiągnąć. Oczywiście nie mówimy tu o wyczynach sportowych.

Na koniec może krótko o pani spojrzeniu na pomoc społeczną.

Pamiętam z lat 90., kiedy pracowałam w urzędzie, jak Czesław Smalcerz siedział z dwiema pracownicami. Ot, i to był cały zespół pomocy społecznej na obszarze naszego miasta. Z tego co mi wiadomo, dziś Czesław Smalcerz jest dyrektorem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Ma dwie zastępczynie i dysponuje armią 160 urzędników. Jak widać, coś się zmieniło.

Wydaje mi się, że urzędnikami nie da się skutecznie prowadzić pomocy społecznej.

I jak nieraz pana gazeta pisze, w pomocy społecznej co jakiś czas coś trzeszczy. Nie chodzi mi o zwalnianie urzędników. Trzeba jednak pomoc społeczną przesterować
– przestawić. Z formy urzędniczej na formę samopomocową. Do tego celu najbardziej nadają się organizacje pozarządowe.

Dziękuję za rozmowę.
Rozmawiał Józef Matysik

[vc_facebook type=”standard”]