W Wielki Czwartek w zwyczaju było umywanie nóg dwunastu starcom. Obrzęd ten ustanowił Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy w Wieczerniku, kiedy to umywał nogi dwunastu apostołom. Po tym obrzędzie zapraszano starców na wieczerzę. Zwyczaju tego przestrzegali w Polsce królowie, biskupi i magnaci.

Zazwyczaj wybierali do niego nędzarzy, których suto potem obdarowywano. Ponoć w jeden z takich Wielkich Czwartków przed królem Stanisławem Augustem stanęło dwunastu starców, liczących razem 1300 lat. Najstarszy z nich miał 125 lat. Król osobiście ablucji nie dokonał, w jego imieniu uczynił to ks. Naruszewicz. Król zaś podarował owym biedakom po srebrnej łyżce, nożu i widelcu, w serwecie podarował im dukata. Osobiście usługiwał im przy wieczerzy. Ela Bigas

Wieki Czwartek rozpoczyna tzw. Triduum Paschalne – mówi Wiesława Rączka z zespołu śpiewaczego Dąbrowianki. – Jest to dzień kiedy powinny zamilknąć wszystkie dzwony w kościołach, to tzw. zwyczaj wiązania dzwonów. W kościele przez trzy dni będzie cisza, dzwony zabiją na Zmartwychwstanie Pańskie.

W Wielki Czwartek ludzie uczestniczyli w mszy świętej w kościele. Wtedy milkły organy i dzwony. Mówiono powszechnie, że dzwony poszły do Rzymu. Za to w kościołach pojawiały się kołatki nazywane klekotkami. Ale też młodzi chłopcy przygotowywali takie klekotki na Wielki Piątek.
Maria Polko z Kopciowic wskazuje też na ciekawy zwyczaj. W związku ze sprzedażą Jezusa przez Judasza za 30 srebrników, starano się w Wielkim Tygodniu, a zwłaszcza od Wielkiego Czwartku, nie używać pieniędzy przy zakupach. Uważano, że pieniądze przypominają czyn Judasza i nie należy ich używać, by nie mieć potem takiego wstydu jak on. Kupowano więc na książkę, ale zaraz po świętach oddawano dług.
Tomasz Wrona, historyk z Mysłowic, regionalista