Ks. Józef Lenda – od 1984 r. pełnił posługę proboszcza parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Jaworznie OS. Stałym. Z dniem 30 czerwca został skierowany na emeryturę. Święcenia kapłańskie przyjął 30 marca 1969 r. Posługę kapłańską pełnił w Jaworznie od 1974r. Początkowo jako wikariusz w parafii pw. Matki Bożej Anielskiej w Dąbrowie Narodowej, od 1984 r. pełnił obowiązki proboszcza w parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Jaworznie Os. Stałym.

Mieliśmy możliwość porozmawiać z ks. Lendą tuż przed Jego odejściem z funkcji proboszcza.

Dzieciństwo – wszystko było w porządeczku
Dzieciństwo ks. Lenda spędził w diecezji krakowskiej. – Ochrzczony byłem w Bieżanowie, jako dziecko wszystko było w porządeczku. Dzieckiem byłem takim różnym, jak dziecko. Było raz lepiej, raz gorzej. W szkole podstawowej uczyłem się dobrze. Szczerze mówiąc od dziecka myślałem o kapłaństwie. Byłem ministrantem, byłem blisko z księżmi, takie to było religijne katolickie wychowanie.

Seminarium w Krakowie
– Zostałem księdzem, żeby służyć ludziom, to mi przyświecało, żeby pomagać ludziom, służyć im na tyle na ile będę mógł przy pomocy Łaski Bożej, bo sam człowiek nie może, bez Pana Boga, bez bożej pomocy nikt z nas nie da rady. Tak jak Jezus powiedział: beze mnie nic nie uczynicie, proście a otrzymacie. Łaskę i bożą pomoc wypraszamy przez modlitwę. Z wiekiem dojrzewałem do decyzji o kapłaństwie, a modlitwa stawała się bardziej świadoma. Najbardziej wpłynął na mnie ks. proboszcz Marian Łaczek z parafii w Bieżanowie Starym. Było w nim dużo dobroci, można powiedzieć serce na ręku. Był bardzo życzliwy i dobry, był kapłanem z niesamowitym poświęceniem. Jak się mówiło ksiądz z powołania, oddany całkowicie.

Z seminarium pozostały miłe wspomnienia. Z przedmiotów seminaryjnych szczególnie ciekawiła mnie teologia moralna, czyli nauka o życiu moralnym, o cnotach, grzechach. Byłem dobrym studentem. Jak byłem w seminarium prac magisterskich się nie pisało, był egzamin końcowy przed trzema profesorami, wśród nich rektor. Każdy z nich stawiał jakieś pytanie z całości materiału.

Posługa kapłańska
Pierwszą parafią po seminarium był dla ks. Lendy Krzeszów koło Suchej Beskidzkiej. To też parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Później skierowano Go do Nowej Góry, koło Czernej. Trzecia parafia to była jaworznicka Dąbrowa Narodowa. Tam był wikariuszem i stamtąd przyszedł do parafii na Os. Stałym.

Co dla ks. Lendy było najistotniejsze w kapłaństwie? – Trudno oceniać siebie – mówi. – Mógłby powiedzieć ktoś z boku, kto mnie obserwował. Filowali esbecy, oni mieli o nas opinie. Ja bardzo lubiłem katechizować. Tego mi później brakowało, jak przyszedłem tutaj, trwała budowa kościoła i nie mogłem już katechizować. Uczę dzieci a tu ktoś ciągle puka: proszę księdza, przyjechali z materiałami. Dzieci zaczęły się śmiać, ja wybiegałem. Ostatecznie musiałem zrezygnować z katechizacji.

Co się powiodło?
Na pytanie co się ks. Lendzie szczególnie udało w jaworznickim Sanktuarium, odpowiada, że koronacja obrazu Matki Boskiej. – Szczerze mówiąc ta koronacja była tak zrobiona, można powiedzieć, ekspresowo – opowiada ks. Lenda. – Myślałem o tym, ale to później jak się skończy kościół, a tu nie był jeszcze wybudowany, był w stanie surowym, msze żeśmy odprawiali, nie był wykończony. Jesteśmy na spotkaniu z biskupem, to było spotkanie dziekańskie i biskup mówi: słuchajcie, ja nie prosiłem Papieża, a Papież sam chce przyjechać do Sosnowca, musimy się przygotować do tej wizyty. Idealna sprawa pomyślałem, ta koronacja to teraz, Papież będzie na miejscu. Napisałem do ks. biskupa Dziwisza z zapytaniem, czy jest taka możliwość, zwłaszcza, że ostanie kazanie, które wygłosił przed wyborem na Papieża, było tutaj na Os. Stałym. Biskup mi odpisał, że jest taka możliwość, tylko musi być zachowana procedura. Należy się zgłosić do biskupa, następnie biskupi na Konferencji Episkopatu muszą to przegłosować. Myślę sobie, to zobaczymy. Poszedłem do biskupa i mówię: Ks. biskupie ma być Ojciec Święty w Sosnowcu, przyszła mi taka myśl, żebyśmy ukoronowali naszą Matkę Bożą, 13 czerwca 1999 r. Biskup odpowiada: to jest chyba niemożliwe. Bo ja się starałem, mówi, też o koronację dla salezjan, figury Matki Bożej. Ale ja mówię: mam tu list od biskupa Dziwisza, daje list, biskup przeczytał i mówi dobrze. To niech ksiądz opisze jaki jest kult Matki Bożej i na tej podstawie nastąpi koronacja. Myślę zadzwonię do tych parafii gdzie była koronacja. Dzwonię najpierw do Trzebinii. Tam koronowano Matkę Boską Fatimską. Pytam o księdza, który załatwiał tę koronację. On pyta mnie kiedy ta koronacja jest, ja mówię, że w czerwcu, a dzwoniłem do niego w listopadzie. On odparł – ksiądz chyba żartuje, ja na to, że nie żartuję. Ale to jest niemożliwe, to trzy lat starania – dodał. Ja sobie myślę załamany, no to nic, nie da się. Była jeszcze koronacja Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej. Dzwonię, dopytując czy ten ksiądz jest, który załatwił koronację. Nie było go, został już przeniesiony do Wadowic. Dzwonię tam, jest ten ksiądz. Pytam – ojcze jak to jest z tą koronacją? On pyta mnie a kiedy, ja, że w czerwcu. To niemożliwe – padła odpowiedź. To koniec – pomyślałem, skończyło się, chyba się nie da.

O tym, co dalej w kolejnej części.

Ela Bigas