Mak wątpliwy

Rok 2023 jest kolejną okazją do świętowania. Otóż dziesięć lat temu, znaczy się w 2013 roku, otrzymałem jako członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego branżowy medal im. Bolesława Hryniewieckiego za popularyzację botaniki. To znakomity powód, aby zgodnie z zapowiedzią na zakończenie cyklu „Sto filmów na stulecie Polskiego Towarzystwa Botanicznego” kontynuować filmową misję edukacyjną. Szlachectwo zobowiązuje. Na zakończenie wspomnę, że sto lat temu ukazał się pierwszy numer branżowego czasopisma – Acta Societatis Botanicorum Poloniae. A poza tym wchodzimy w sto pierwszy rok działalności.

W czterdziestym piątym epizodzie tego cyklu poznamy mak wątpliwy – Papaver dubium z rodziny makowatych – Papaveraceae. To pierwszy przedstawiciel tego rodzaju w tegorocznym cyklu, a zarazem dwudziesta czwarta roślina zielna w tegorocznym cyklu.

Na początku obejrzymy osobniki rozpoczynające wegetację. Na tym etapie wyróżniają je sina barwa, silnie owłosione pąki oraz łodyga pokryta przylegającymi włoskami. Jak wszystkie gatunki swego rodzaju posiada sok mleczny.

Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia, aczkolwiek tutaj bym się do końca nie przywiązywał do tego przedziału czasowego. W tym okresie na okazach bywa wszystko od pąków przez kwiaty po dojrzewające torebki. Płatki kwiatów są pomarańczowe.

Uchodzi za częsty chwast zbóż, chociaż ja w świetle własnych badań tego nie potwierdzam. Ponadto trafia się na poboczach, terenach piaszczystych, w miejscach ruderalnych. Preferuje gleby umiarkowanie zasadowe do umiarkowanie kwaśnych. Obecnie jedną z dróg jego upowszechnienia są kwietne łąki.

Owocem naszego bohatera jest torebka, której kształt opisuje się jako stożkowato walcowaty. Dla mnie to ona klinowata.

Po tej cesze jest rozpoznawalny nawet w stanie bardzo zejściowym, co widać na przykładzie osobników z okolicy Sosnowca Jęzora. Nasz bohater to gatunek puszczalski. Tworzy mieszańce z makiem polnym.

Piotr Grzegorzek