1 sierpnia przy pomniku, położyłyśmy wiązankę z biało-czerwonych róż. Ku pamięci warszawskich powstańców.

To tragiczna rocznica bohaterskiego zrywu dzieci i młodzieży. Heroizmu najmłodszych żołnierzy walczącej Warszawy. Właśnie o nich myślałyśmy. Lepszego sierpnia wielu z nich już nie doczekało, przypadł on kolejnym popowstańczym pokoleniom. Nam też. Powstańcom winniśmy pamięć i szacunek.

Renata Góra, Barbara Sikora,

Renata Szczepanik, Angelika Woźniak

SIERPIEŃ

Gdzie sierpień? Gdzie nasz złoty sierpień?
Kłosy żytnie, brzęk pszczoły i cichy szept liści?
– Nic, prócz trupów i ruin i spustoszeń i cierpień
Mord. Pożoga. Szaleństwo. Sierpień nienawiści.

W oczach twoich, kochana, w oczach twoich zmęczonych
trwanie chłodne. Stwardniały ręce twe dziewczęce.
I nie pytasz: co z bratem? A dom – już spalony.
I tak już trzy tygodnie. I będzie ich więcej.

Więcej będzie zabitych, kalekich, bezdomnych.
Kto wie, czy ujrzymy, jak złocą się kłosy?
Mord. Pożoga. Szaleństwo. Brat. Dom. Słońce. Bomby.
Trzy tygodnie. Trzy wieki. To dosyć. To dosyć.

Dosyć – lecz nie dla ciebie. Oczy twe dziewczęce
chłodem płoną i żołnierz otuchę z nich czerpie.
– Tysiące takich dziewcząt, skamieniałych w męce,
razem z tobą budują – inny, lepszy sierpień.

Zbigniew Jasiński