Jak działa zbliżeniowy system kontroli dostępu?

Systemy kontroli dostępu łączą wygodę użytkowania z wysokim poziomem bezpieczeństwa. Choć dla pracownika wystarczy jedno zbliżenie karty lub telefonu, za tą prostą czynnością stoi zaawansowany mechanizm weryfikacji, rejestracji i komunikacji z bazą danych. Sprawdź, jak działa ten system krok po kroku!

Jak działa zbliżeniowy system kontroli dostępu – krok po kroku

System kontroli dostępu (KD), jak rozwiązania od Unicard Systems, to jedno z najwygodniejszych i najczęściej stosowanych rozwiązań w zakresie zarządzania wejściami i wyjściami w firmach, instytucjach publicznych i obiektach przemysłowych. Cały proces weryfikacji jest szybki, intuicyjny i nie wymaga fizycznego kontaktu z urządzeniem – wystarczy zbliżenie identyfikatora.

Nośnik identyfikacyjny – karta, brelok lub telefon

Podstawowym elementem systemu jest identyfikator zbliżeniowy, przypisany indywidualnie do każdego użytkownika.

Może mieć on formę klasycznej karty RFID, breloka, opaski na rękę albo – w nowszych systemach – wirtualnego identyfikatora w smartfonie wykorzystującego technologię NFC. Każdy z nośników zawiera unikalny kod, który służy do rozpoznania użytkownika przez system.

Czytnik przy punkcie dostępu

Przy drzwiach, bramkach lub szlabanach znajduje się czytnik zbliżeniowy, który odbiera sygnał z identyfikatora. Wystarczy zbliżyć kartę lub telefon do czytnika na odległość kilku centymetrów, aby system zarejestrował próbę uzyskania dostępu.

Cała operacja trwa zaledwie ułamek sekundy i nie wymaga żadnych dodatkowych działań ze strony użytkownika.

Weryfikacja danych z systemem

Po odczytaniu identyfikatora, dane są przekazywane do kontrolera lub – w przypadku systemów chmurowych – do serwera, gdzie następuje porównanie z bazą uprawnień. System sprawdza, czy dana osoba ma prawo wejścia do konkretnej strefy, w danym czasie i na podstawie aktualnych reguł dostępu.

Decyzja i sygnał zwrotny

Jeśli wszystko się zgadza, system przyznaje dostęp, co sygnalizowane jest dźwiękiem, zmianą koloru na czytniku (np. zielony) i automatycznym otwarciem drzwi, bramki czy szlabanu.

W przypadku braku uprawnień system odmawia dostępu – zwykle sygnalizując to innym dźwiękiem lub czerwonym światłem. Każda próba, zarówno udana, jak i odrzucona, jest zapisywana w logach systemu, co umożliwia późniejszą analizę i audyt.

Co dzieje się „w tle”?

Choć z punktu widzenia użytkownika cała operacja trwa zaledwie sekundę, w tle zbliżeniowego systemu kontroli dostępu zachodzą liczne procesy, które decydują o skuteczności i bezpieczeństwie działania.

W momencie zbliżenia identyfikatora do czytnika dochodzi do wymiany danych. Komunikacja ta jest zazwyczaj szyfrowana, co zabezpiecza system przed próbami przechwycenia informacji lub sklonowania karty. Czytnik przekazuje dane do kontrolera dostępu, który pełni funkcję lokalnego „strażnika” – sprawdza, czy dana osoba ma przypisane odpowiednie uprawnienia i czy w danym momencie może wejść do konkretnej strefy.

Decyzja o przyznaniu lub odmowie dostępu zapada na podstawie danych zapisanych w systemie. Może to być wewnętrzna baza lub zdalny serwer, w zależności od rodzaju systemu (on-premise lub chmurowego). Każde zdarzenie zostaje automatycznie zapisane – niezależnie od tego, czy dostęp został przyznany, czy odrzucony. Dzięki temu możliwe jest:

• prowadzenie dokładnej ewidencji wejść i wyjść,

• tworzenie raportów,

• przeprowadzanie audytów.

Co istotne, system kontroli dostępu może być zintegrowany z innymi rozwiązaniami stosowanymi w firmie. Najczęściej łączy się go z systemami rejestracji czasu pracy, sygnalizacji włamania i napadu (SSWiN), monitoringiem wizyjnym (CCTV), a nawet z systemami przeciwpożarowymi czy ewakuacyjnymi. Dzięki temu firma zyskuje spójne i skalowalne środowisko bezpieczeństwa, które można łatwo dostosować do zmieniających się potrzeb organizacji.