Ruch i organizacja Slow Food narodziły się we Włoszech w drugiej połowie lat 80. jako forma sprzeciwu wobec coraz bardziej agresywnej ekspansji barów szybkiej obsługi –międzynarodowych korporacji, oferujących tanie, ale niezdrowe i w większości przypadków pozbawione smaku potrawy. Zmiany społeczne wynikające z rosnącego tempa życia i postępującej globalizacji sprawiły, że trochę zapomnieliśmy, jak ważną i piękną czynnością jest jedzenie.

Zaczęliśmy posilać się w pośpiechu, byle czym i byle jak. Naszą codzienną dietę zdominowały produkty wytwarzane metodami przemysłowymi, zbyt tłuste, zbyt słone, nijakie. Idea slow food powstała jako rozsądna przeciwwaga dla tego niebezpiecznego trendu. Jej istotę najlepiej obrazuje hasło: „Obrona prawa do smaku”.

Dla Włochów jedzenie jest niemalże świętością. Poprzez sztukę kulinarną wyraża się tutaj szacunek dla tradycji, lokalny patriotyzm oraz doniosłą rolę takich wartości jak rodzinne więzi czy przyjaźń. Potrawy należy przygotowywać z najwyższej jakości produktów (najlepiej regionalnych), z ogromną starannością, a każdy obiad bądź kolacja winny być należycie celebrowane, tak aby móc docenić zarówno smak dań, jak i znacznie wspólnego zasiadania do stołu. Dlatego włoscy kucharze, publicyści i osoby troszczące się o włoskie dziedzictwo kulinarne mniej więcej od połowy lat 80. z coraz większym niepokojem spoglądali na rozkwit kultury fast food.

Czara goryczy przelała się w 1986 roku, kiedy w zabytkowej części Rzymu, tuż obok słynnych Hiszpańskich Schodów, otworzyła swoje podwoje restauracja jednej z największych oferujących hamburgery sieci na świecie (ta od żółtej literki „M” i wątpliwej urody klauna). Inicjatorem ruchu Slow Food i założycielem organizacji non-profit o tej samej nazwie został krytyk kulinarny Carlo Petrini. Petrini uznał, że „każdy ma prawdo do dobrego, czystego i uczciwego jedzenia”.

W 1989 Slow Food stało się ruchem międzynarodowym. Podczas spotkania w Paryżu manifest organizacji podpisali delegaci z 15 różnych państw; na siedzibę stowarzyszenia wybrano miejscowość Bra, nieopodal Turynu. Obecnie organizacja zrzesza ponad 100 000 członków i ma swoje oddziały w 150 krajach. Slow Food działa w sposób zdecentralizowany. Każdy z około 1300 oddziałów (convivia) ma swojego własnego lidera i skupia się na poprawie sytuacji w swoim własnym regionie. W 2004 roku Slow Food otworzyło Uniwersytet Nauk Gastronomicznych w Pollenzo w Piemoncie i Colorno w Emilii-Romanii (odział w Colerno został po jakimś czasie przeniesiony i połączony ze strukturami w Pollenzo). Czołowymi postaciami uniwersytetu są wspomniany Carlo Petrini i Massimo Montanari.

Statutowe cele organizacji obejmują działania na rzecz ochrony tradycyjnej kuchni różnych regionów świata i związanych z tym upraw rolnych, hodowli zwierząt i metod prowadzenia gospodarstw. Slow Food koncentruje się na m.in. na takich problemach jak:

• Ochrona tradycyjnych przepisów i receptur oraz wspieranie producentów tego rodzaju żywności.
• Promowanie kultury jedzenia opartej na celebrowaniu posiłków i cieszeniu się smakiem potraw – liczy się przyjemność, a nie tylko zaspokajanie głodu.
• Edukacja w zakresie ryzyka związanego z nadmiernym spożywaniem jedzenia typu fast food; budowanie świadomości dobrego odżywiania.
• Lobbowanie na rzecz zmian w polityce rolnej (wsparcie dla małych, ekologicznych farm), ograniczenia stosowania pestycydów i genetycznej modyfikacji żywności.

Promowanie lokalnych rzemieślników, rolników i smaków odbywa się przez organizowanie różnego rodzaju imprez: warsztatów, degustacji i targów. Organizacja angażuje się bezpośrednio w różnego rodzaju transakcje rynkowe (np. wykupuje jaja chronionych ras drobiu), tworzy banki nasion (w celu zachowania naturalnej różnorodności upraw) i niewielkie wytwórnie żywności. Szczególnie ambitnym projektem Slow Food jest tzw. „Arka Smaku”.

W XX stuleciu w samej Europie zniknęło około 75% produktów spożywczych: warzyw, owoców, zbóż, odmian zwierząt hodowlanych. Arka Smaku, niczym biblijna Arka Noego, ma za zadanie uratować zagrożone gatunki i odbudować bioróżnorodność. Specjalną ochroną objęte są m.in. wanilia, olej aragnowy, kury znoszące niebieskie jaja czy żyjąca tylko w Małopolsce czerwona krowa.

Idea „slow food” to jednak coś znacznie więcej niż tylko oficjalna działalność organizacji. Termin przeniknął do współczesnej kultury miejskiej i stał się ważną częścią życiowej filozofii milionów młodych osób. Slow food to istotny element nowej, pozytywnej mody – stylu życia, w którym liczą się lokalna świadomość, docenianie drobnych przyjemności dnia codziennego, skupienie na „tu i teraz”, dbanie o zdrowie oraz głód nowych wrażeń.

Czym jest i jak smakuje „slow food” można przekonać się m.in. dzięki świetnym restauracjom Meet&Fit – Slow Food. W ofercie lokali znajdziemy burgery z wołowiną, drobiem i wegańskie, przekąski, sałatki, frytki z batatów i smoothies.