Uroczystości Wszystkich Świętych powstały z myślą o rzeszy anonimowych męczenników, których nie wymienia się w kanonie mszy świętej. Historia tego święta sięga IV wieku, kiedy to kościół w Antiochii oddawał cześć nieznanym męczennikom w pierwszą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.

Współcześnie w tym terminie nabożeństwo to odprawiane jest w kościele grekokatolickim. W roku 835 papież Grzegorz IV przeniósł obchody tego święta na 1 listopada. Dzień Wszystkich Świętych powstał z połączenia uroczystości Św. Męczenników i wspomnienia Wszystkich Świętych. W VII w. 13 maja wspominano wszystkich męczenników. Wzięła się ta uroczystość z przeniesienia do rzymskiego panteonu przez papieża Bonifacego IV relikwii najbardziej czczonych męczenników.

Uznaje się, że uroczystości Wszystkich Świętych mogą mieć genezę przedchrześcijańską. Już w IX wieku pojawiają się przekazy o obchodzonych 1 listopada w Anglii i państwie Franków uroczystościach ku czci zamarłych. Podobne uroczystości organizowali jesienią zarówno Germanie, jak i Celtowie.

Osobną uroczystość Wszystkich Świętych, która miała obowiązywać w całym kościele, wyznaczył na 1 listopada papież Jan XI w roku 935. Papież Sykstus IV w 1475 r. ustanowił 1 listopada uroczystość obowiązkową dla wiernych i dołączył do niej oktawę obchodów. W XVI w. ustalono jednolity formularz obchodów tego święta. Ostatecznie papież Pius II w 1955 r. zniósł zarówno wigilię, jak i oktawę święta.
Ela Bigas