Rok 2022 jest między innymi Rokiem Botaniki. Mija bowiem 100 lat od założenia Polskiego Towarzystwa Botanicznego. Będąc jego członkiem, pozwolę sobie w tym roku przybliżyć więcej gatunków takich naszych zielonych sąsiadów. W czterdziestym ósmym epizodzie poznamy pszonaka drobnokwiatowego z rodziny kapustowatych – Brassicaceae.

To dość charakterystyczny żółtek pojawiający się nader licznie tu i ówdzie a głównie ówdzie. Oto najważniejsze informacje o nim do wysłuchania w tle.

Jest jednym z kilku przedstawicieli tego rodzaju spotykanych w Polsce. Nasz bohater uwielbia miejsca ruderalne. Jest chwastem w uprawach. Czasami bytuje na miejscach okresowo zalewanych.

Najważniejszą cechą kluczową przy drobnych, żółtych kwiatach są ich szypułki 2 do 3 razy dłuższe od działek kielicha. Kolejną cechą, na którą należy zwrócić uwagę, są podługowate, lancetowate blaszki liściowe. Ich brzeg jest przeważnie cały. Czasem pojawia się płytkie ząbkowanie.

W moim bliskowschodnim znaczy się ukraińskim kompendium, podaje się, że jeden z tamtejszych gatunków, znaczy się pszonak siwy – Erysimum canescens to niezłe ziółko cenione już przez Pliniusza Starszego. W Polsce ta roślina występuje bardzo rzadko. Osobiście nie widziałem. W tym kontekście nasz bohater jest tamże postrzegany jako alternatywny surowiec do pozyskiwania glikozydów nasercowych. Ma jednak status gorszego sortu, tym niemniej brak wydajności nadrabia pospolitością. Poza tym w jego nasionach znajduje się do 40% oleju, a to już jest poważny atut, aby go uznać za roślinę pożyteczną.

I na zakończenie tradycyjna mantra. Co do reszty szukajcie, a znajdziecie. W gruncie rzeczy najważniejsze jest wiedzieć, jak ta roślina wygląda, bo nigdy nie wiadomo kiedy taka wiedza może się przydać.

Piotr Grzegorzek

[vc_facebook]