Św. Łukasz w swej Ewangelii ukazuje Maryję jako wzorzec wierzącej. Krewna Jej, Elżbieta, witając Ją w progu swego domu, wyraziła to jasnym i krótkim zdaniem: „Błogosławiona jesteś, która uwierzyłaś” (zob. Łk 1, 45). Jej wiara umocniła się w cudownym dialogu podczas zwiastowania, kiedy to po raz pierwszy w dziejach ludzkości, człowiek został dopuszczony do zjednoczenia z Bogiem Trójjedynym, i to w takim stopniu, jaki tylko tu na ziemi, dla ludzkiej natury, jest możliwy.
Ta bliskość Boga w niczym nie naruszyła osobistej wolności Maryi. Cudowny dialog między Nią – człowiekiem a Ojcem Niebieskim w Duchu Świętym rozpoczęty w nazaretańskim domku, trwa, również po narodzeniu Syna Bożego. To właśnie tym fragmentem Ewangelii, w którym Maryja dopuszcza nas do tej nadzwyczajnej wymiany, między niebem a ziemią, która dokonywała się w głębi Jej serca, zaczynamy Nowy Rok 2023.
Nie zmarnujmy więc tego nadzwyczajnego zaszczytu, tego zaproszenia, do odwiedzenia serca Bogarodzicy. Jej to własne doświadczenia oraz opowiedziane przeżycia pasterzy, świadczące o głoszeniu radości Bożego Narodzenia już poza Świętą Rodziną, domagają się od Maryi, ludzkiej refleksji i świadomej decyzji. Ewangelista, zapewne pod jej dyktando, tak to ujął: Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. Tak więc Jej serce było areną trzeźwej, rozumnej analizy usłyszanych słów, przeżytych wydarzeń oraz odkrycia w nich, zarówno woli Boga, jak i przestrzeni na swoją wolną i odpowiedzialną decyzję. Niewątpliwie bliskość Syna Bożego, choć niemowlęcia, daje Jej ogromne poczucie bezpieczeństwa w zderzeniu się z tym, co po ludzku Ją przerasta, daje Jej również, wewnętrzny pokój wobec tego, co po ludzku może napawać lękiem i niepewnością.
Dzisiaj jesteśmy wdzięczni Najświętszej Maryi Pannie, za tą odsłonę serca na tle tamtych wydarzeń. W Jej sercu jest nie tylko obecny Bóg, ale i ten, którego od Niego otrzymała za męża – jest Józef. To przecież od Niej wiemy, co działo się w jego sercu. I w nim, podobnie jak w sercu Maryi, rozgrywał się modlitewny dialog z Bogiem, owocem, którego były jego wolne i odpowiedzialne decyzje, dotycząca całej Rodziny.
Tak więc mamy doświadczenie Świętej Rodziny, która poprzez pokręcone i niebezpieczne wydarzenia ówczesnego świata, pragnącego za wszelką cenę zniewolić ludzi, jest prowadzona przez Boga, ale nie na przysłowiowym sznurku. To właśnie w tej NORMALNEJ RODZINIE jest miejsce dla Boga, dla nowego człowieka, przestrzeń na własny indywidualny rozwój, mądre odczytanie woli Bożej w sercu i w wydarzeniach, podjęcie osobistych decyzji i wspólnej odpowiedzialności. I tak parząc na Świętą Rodzinę w skali światowych dziejów, trudno odmówić jej zadziwiającej skuteczności.
Prosta obserwacja codzienności i własne doświadczenie uczy, że kiedy nie mamy czasu na modlitwę taką, jaką modliła się Maryja i nie wchodzimy w taki odpowiedzialny dialog z Bogiem, jaki prowadził Józef, w krótkim czasie stajemy się niewolnikami najpierw grzechu, a potem tych, których się najbardziej lękamy.
Tym zaś, spośród nas, którzy to zrozumieją i zastosują, nikt nie będzie w stanie odebrać daru wolności i pokoju.
Jest to najważniejsze przesłanie kończące Stary, a otwierające Nowy Rok. Wpisuje się w nie swoim życiem i swoim przejściem do Domu Ojca Niebieskiego, Papież Senior, Benedykt XVI. Prawie wszystkie nasze rozważania są inspirowane jego duchowością, którą Bóg nam dał na nasze trudne czasy. Jestem przekonany, że otrzymaliśmy wielkiego wystawiennika u Bożego Tronu, a dla nas kapłanów jasny wzór do naśladowania.
Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie!
Ks. Lucjan Bielas
(Lb 6,22-27; Ga 4,4-7; Łk 2,16-21)
