Dzień św. Walentego przypadający na 14 lutego to czas szalonych pomysłów, niekończących się wyznań miłości i na tę okazję wręczanych wymyślnych prezentów.

Patron tego miłego zwyczaju – św. Walenty – to rzymski kapłan, ścięty ok. 270 r. za prześladowań chrześcijan w czasach cesarza Klaudiusza Gota. Był ów św. Walenty gorliwym kapłanem, który wbrew cesarskiej woli udzielał ślubów zakochanym. Działo się to raz do roku – 14 lutego. Św. Walentego uwięziono go za wyznawanie wiary chrześcijańskiej. Ponoć przed ścięciem przywrócił wzrok ślepej córce strażnika więziennego, do której rzekomo wysłał kartkę podpisaną „Od twojego Walentego”. Uznaje się, że była to pierwsza „walentynka”.
Świętego ścięto 14 lutego, pochowano go w Terni. Kult świętego szybko rozwinął się w całej Europie. Do Polski dotarł w średniowieczu, dedykowano świętemu jedenaście świątyń. W wielkopolskiej Krobi w sanktuarium św. Walentego przechowywano trumienkę z relikwiami świętego.

W średniowiecznej Anglii 14 lutego młodzi rycerze losowali imię świętego, którego mieli naśladować. Od XVII wieku tego dnie dwórki losowały imię mężczyzny, który przez najbliższy rok miał służyć im bez reszty. Na początku XIX w. walentynkowe święto dotarło do Ameryki. Tam stworzono nową tradycję wysyłania liścików do osób bliskich.
W niektórych krajach, w tym w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, św. Walenty był patronem nie tylko szczęśliwej miłości, ale też chorych psychicznie. Widać uznano, że od miłości tylko krok do choroby.

Dla poetów dzień św. Walentego to wyśmienita okazja do pisania wierszy z dedykacjami dla ukochanych, ale też to czas zabawnych fraszek.

Oto parę okolicznościowych utworów jaworznickiej poetki Alicji Dudek pt. „Na Walentego – nic poważnego”.

Dzień Walentego, to niezwykły dzień.
Niech go nie mroczy smutku cień
I nie przesłania czoła –
Tak radzi i woła
Ala

W dzień „Patrona” – Walentego
sięgnij po portfel – kolego.
I pędź po pomadki
dla lubej (kochanej) – pulchnej Agatki.
Kup też kwiatki dla Beatki.
Bo cóż szkodzi – mieć na boku – drugą (w zapasie?)
Beatka? – jak kwiatek – powabna cudnie –
Od zapachu – nie schudnie.
A Agatka?
Rada mi – słodycze pozjada.
Mnie to nie przeszkadza.
Miłe też słówko sąsiadce – Weronce
Za kotleciki, które nieraz ”wtrącę”
List? – do Kolegi?
Podpisany – Waluś Zawzięty (na kogo?)
– lecz nie święty.

Dzień Zakochanych od lat jest znany i oczekiwany
W tym Dniu nie można się smucić,
trzeba uśmiechać się i zanucić:
„Dzisiaj tylko radość,
miłość może królować … i wolno każdego uścisnąć i … całować.

Dla zakochanych od lat par
jest też wieczny muzyki czar
(bo jeśli tak długo się kochają,
na siwe swe włosy nie zważają)
i tańczyć zawsze mogą, nawet z chorą nogą.

Życzymy miłych, zaskakujących Walentynek.