Kolejny raz w moim życiu staję z wdzięcznością przy pustym grobie Pana Jezusa. To wyjątkowy grób na kuli ziemskiej, będącej w kosmosie wielkim ludzkim cmentarzyskiem. To wyjątkowy czas, bo tak się złożyło w 2023 roku, że święta noc z 8 na 9 kwietnia jest prawdopodobnie dokładną rocznicą zmartwychwstania Chrystusa w roku 30 n.e. Minęło tyle lat, a Jego grób, ciągle budzi wiele kontrowersji. Przede wszystkim faktem jest, że jest pusty i że oprócz Jezusa nikt inny z umarłych sam o własnych siłach grobu swojego nie opuścił. Nie można zaprzeczyć temu, że dla wielu ludzi, przez tyle wieków grób Jezusa jest nadzieją, której niepojęty fakt, jest również potwierdzeniem jego niezwyczajności.
Jest też faktem, że nie brakuje i takich, którzy mają inny pomysł na życie niż Ewangelia Chrystusa i istnienie Jego grobu wyprowadza ich, delikatnie rzecz ujmując, z równowagi.
Zostawiam te wszystkie pytania na boku, kiedyś były one dla mnie ważne, dzisiaj jest trochę inaczej. Im jestem starszy, tym bardziej dostrzegam istotę tego wydarzenia w noc z 8 na 9 kwietnia roku 30.
Kiedyś, kiedy to rozumowi nadawano wartość absolutną, Kartezjusz powiedział zdanie, które ówczesnemu światu zaimponowało i przeszło do jego historii: Cogito ergo sum – myślę, więc jestem. Bardziej dogłębnie rzecz ujął Franz von Baader: Cogitor ergo sum – zostałem pomyślany, więc jestem. Idąc dalej w tym kierunku, można by pokusić się o stwierdzenie: Amatus factus sum, ergo sum – zostałem pokochany, więc jestem.
To miłość Boga jest najgłębszą przyczyną stworzenia świata i człowieka, i to właśnie Jego miłość jest źródłem odkupienia człowieka. Przede wszystkim więc miłością można te Boże działania poznawać. Sam rozum nie wystarcza. Może zdumiewać, ale sam, bez miłości nie stworzy relacji ze Stwórcą I Odkupicielem. Dopiero w tej relacji dialogu miłości poznanie Boga i Jego stworzeń staje się głębokie i bez ograniczeń.
Pod krzyżem Jezusa zgromadziły się te osoby, których miłość była większa niż strach i logika ludzkich wyroków sądowych wydanych wtedy zarówno przez Żydów, jak i przez Rzymian. Do grobu Jezusa przyszły kobiety, których miłość była większa niż tzw. zdrowy rozsądek. Do grobu Jezusa pobiegli ci, którzy Go kochali. Tylko tym, którzy okazali Mu miłość pozwolił się poznać po swoim zmartwychwstaniu.
Sama wiedza o zmartwychwstaniu Jezusa to zbyt mało. Diabeł nie ma co do tego faktu historycznego żadnych wątpliwości, i to nic nie zmienia w jego szatańskiej egzystencji. Można pójść jeszcze dalej. Sama wiara też nie wystarczy. Nie na darmo powiedział św. Paweł w liście do Koryntian:
Gdybym /…/ posiadł wszelką wiedzę i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym (1 Kor 13,2).
Jeżeli więc chcę się spotkać ze zmartwychwstałym Jezusem, nie wystarczy tylko wiedzieć o wydarzeniu, nie wystarczy tylko uwierzyć – trzeba Jezusa pokochać!
Ks. Lucjan Bielas
(Dz 10,34a-37-43; Kol 3,1-4; J 20,1-9)
