Takim ważnym wydarzeniem w stosunkach międzynarodowych była uroczysta beatyfikacja Jana Pawła II na placu św. Piotra, placu miejskim, który należy do stolicy państwa o ustroju demokracji liberalnej, gdzie niemal całą ludność stanowią katolicy (87,6 %), lecz niewielu tylko regularnie praktykuje. Państwo włoskie jest państwem świeckim, tolerancyjnym, żyje w symbiozie z państwem kościelnym, teokratyczną monarchią absolutną, w której władzę ustawodawczą, władzę wykonawczą i władzę sądowniczą sprawuje papież, suweren państwa Watykan, rzecz jasna, sprawuje ją przy pomocy hierarchii, czyli wyższego duchowieństwa, Kościoła katolickiego.
Santo subito, (wł. „Święty natychmiast”); umierał w glorii świętości. A po śmierci słowa Santo subito, które nawiązują do tradycji religijnej kościoła zachodniego: vox populi (vox Dei) łac. głos ludu, (to głos Boga), stały się zawołaniem tysięcznych rzesz oddanych mu wiernych, którzy gromadzili się na placu św. Piotra i wznosili transparenty z napisem „Santo subito!” W końcu wielu z nich już za życia głosiło jego świętość, nawet stawiano mu pomniki, zresztą wbrew jego woli. Nie dziw zatem, że w dniu śmierci papież 2 kwietnia 2005 roku włoski watykanista V. Messori w dzienniku „Corriere della Sera” pisał: – „Już nazywany świętym”, zatem jednym z pierwszych zadań nowego papieża „będzie rozpoczęcie procedury beatyfikacji Karola Wojtyły, polskiego księdza o imieniu Jan Paweł II.”
Rzeczywiście, Benedykt XVI, jego następca na czele kolegium Apostolskiego, skorzystał z przysługującego mu prawa i przyspieszył beatyfikację, uchylając regułę 5 lat, które muszą upłynąć aż do jej rozpoczęcia. Beatyfikacja (łac. beatifico – czynić szczęśliwym) to akt z mocy którego papież przyznaje danej osobie tytuł błogosławionego (błogosławionej), zatwierdzając jej kult publiczny oraz możność eksponowanie jej wizerunków i relikwii.
Aby rozpocząć proces beatyfikacyjny, konieczne jest stwierdzenie cnót1 w stopniu heroicznym u kandydata. Jednym z dowodów są cuda2. Wśród cudów są uzdrowienia, dokonywane przez osobę wyjątkowej religijności albo świętą3. Uzdrowienia stanowią niezbity dowód świętości.
Pierwszy, diecezjalny etap procesu beatyfikacji, badania na szczeblu lokalnym, rozpoczął się w praktyce już 9 maja 2005, kiedy papież Benedykt XVI ogłosił, że nie widzi przeszkód, aby proces beatyfikacji rozpocząć natychmiast. Natomiast formalnie rozpoczął się 28 czerwca 2005 a zamknięty został 2 kwietnia 2007 roku. Rozpoczął się z chwilą, gdy zaprzysiężeni zostali członkowie Trybunału Kanonicznego Diecezji Rzymskiej, organu władzy sądowniczej, uprawnionej do sądzenia i rozstrzygania sporów i wątpliwości procesowych. A zamknięty został kiedy dokumentacja na temat życia i heroiczności cnót papieża Polaka oraz cudu przypisywanego jego wstawiennictwu u Boga została przekazana do watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Po dwóch latach prac, w maju 2009 roku, komisja teologów wydała pozytywna opinię w sprawie heroicznych cnót Jana Pawła II. Na tej podstawie Benedykt XVI podpisał i ogłosił stosowny dekret4 19 grudnia 2009 roku. Z kolei kiedy watykańskie komisje: lekarska i teologiczna uznały cudowne uzdrowienie francuskiej zakonnicy Marie-Simone Pierre z choroby Parkinsona za fakt, i kiedy Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała pozytywną opinie o cudzie, wtedy papież Benedykt 14 stycznia 2011 roku ogłosił dekret o cudzie dokonanym za wstawiennictwem Jana Pawła II. Droga do kanonizacji została otwarta.
Uroczysta, imponująca rozmachem beatyfikacja, odbyła się 1maja 2011 roku. Mszę świętą na placu św. Piotra w Rzymie celebrował papież, Benedykt XVI, koncelebrowało parę tysięcy wyższych duchownych Kościoła katolickiego: – kardynałowie, arcybiskupi, biskupi w tym również Polacy Stanisław Dziwisz, Franciszek Macharski i Józef Glemp. Uczestniczyło 61 delegacji państwowych z 54 krajów, w tym 19 głów państw, 24 premierów i 23 ministrów. Między innymi z Ameryki Łacińskiej przedstawiciele Meksyku, Hondurasu, Salwadora, Wenezueli, Ekwadoru, Paragwaju i Argentyny, ze Stanów Zjednoczonych – ambasador, z Azji przedstawiciele Libanu i Tajwanu. Z Europy: król Belgii, król Hiszpanii, wielki książę Luksemburga, z Francji premier i były premier. Minister spraw zagranicznych Ukrainy, prezydent i premier Bułgarii, prezydent Bośni i Hercegowiny i delegacja UE. Były też delegacje Kościołów: anglikańskiego i prawosławnego; przedstawiciele społeczności islamskiej i żydowskiej z USA, Izraela, Włoch, również rabin Polski i dwaj rabini z Argentyny.
Licznie reprezentowana była Polska: prezydent Bronisław Komorowski z małżonką, premier Donald Tusk, Lech Wałęsa z małżonką i Aleksander Kwaśniewski z małżonką, marszałek Sejmu Ewa Kopacz i marszałek Senatu Bogdan Borysewicz. Według szacunkowych danych w uroczystości na placu św. Piotra wzięło udział 800 tys. wiernych; w tym ok. 30 tys. rodaków. Nie były potrzebne wejściówki. Zaś miliony ludzi oglądało telewizyjne transmisje.
Niespełna dwa lata potem – a tydzień po szokującej wiadomości o dobrowolnej rezygnacji papieża Benedykta XVI z urzędu głowy Kościoła katolickiego 28 lutego2013 – na posiedzeniu polskiego Sejmu przeprowadzone zostało głosowanie nad „Uchwałą z dnia 9 marca 2023 r. w sprawie obrony dobrego imienia św. Jana Pawła II”. Przygotowana przez posłów Prawa i Sprawiedliwości potępiała „haniebną nagonkę”, jakiej obiektem jest „święty Jan Paweł II”. Istotna treść tej uchwały zawierała się w zdaniu: „Jego słowa i czyny demonstrowały i budziły miłość do ojczyzny, wspierając czynnie naród polski w dążeniach do odzyskania wolności i niepodległego bytu państwowego”.
Jak wiadomo, polski Sejm liczy 460 posłów, obecnych na sali było ok. 450 posłów. Za przyjęciem uchwały głosowało 271 osób, przeciw było 43, a 4 wstrzymały się od głosowania. Według posła PiS (R. Fogla), posłowie Platformy Obywatelskiej wyciągnęli karty do głosowania z czytników, aby nie głosować ani za, ani przeciw.
Nie ma potrzeby przekonywać, że treść uchwały była par excellence (fr. wym. parekselans) polityczna, a nie – religijna, nie dotyczyła teologicznych cnót heroicznych kandydata na świętego ani też cudu wyproszonego przezeń u Boga. Przechodząc do porządku nad kluczowymi problemami moralnymi uchwała partyjna rozmyślnie położyła mocny nacisk jedynie na zasługi patriotyczne, niepodległościowe papieża Polaka. Chodziło o efekt propagandowy, aby w myśl znanego hasła: „Polak – katolik” móc oskarżyć opozycję o walkę z patriotyzmem i religią.
prof. dr hab. Marian Bębenek
1Cnoty – przeciwieństwo wad. Wg nauczania kościoła jest 7 cnót: 3 dotyczą Boga: wiara, nadzieja, miłość a 4 moralności: roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie, męstwo. Ich przeciwstawieniem jest 7 grzechów głównych: pycha, chciwość, nieczystość, zazdrość, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, gniew, lenistwo.
2Cud – wydarzenie nadzwyczajne, przypisywane interwencji Boga
3Święty, święci – termin w chrześcijaństwie ma sens moralny, oznacza osobę uważaną za bliską Bogu, która obcując na tamtym świecie, jest w stanie wyprosić u niego łaskę dla żyjących i okazywać im pomoc. Kult świętych zrodził się z kultu męczenników w II wieku i przybrał wielkie rozmiary w średniowieczu. Sobór trydencki potwierdził w 1563, że katolicy mogą bez przeszkód oddawać cześć świętym. Nawiasem mówiąc, protestanci odrzucają kult świętych.
4Dekret – akt prawny z mocą ustawy – akt prawny wydany przez najwyższy organ władzy państwowej
Kiedy piszę ten tekst, trwa głosowanie w II turze wyborów na prezydenta naszego miasta. Ze…
W dzisiejszym, coraz bardziej laicyzującym się świecie, niejednokrotnie odżegnujemy się od różnego rodzaju kontekstów czy…
Mam tu na myśli samotność zarówno tych, którzy się szczerze nawrócili, jak i tych, którzy…
Nazwa „Wędrujące kamienie” kojarzy się przede wszystkim z Parkiem Narodowym Dolina Śmierci w Kalifornii i…
W Zespole Szkół Ponadpodstawowych nr 3 w Jaworznie odbyły się oficjalne uroczystości z okazji Święta…
Jaworznicka Geosfera zaprasza na obchody Dnia Ziemi, które zaplanowano na 26 i 27 kwietnia. Co…