Jezus znów zaprasza nas na kolejną twardą lekcję o Kościele w świecie współczesnym oraz stawia nam kolejne twarde pytanie o nasze w nim miejsce. Przygotowaniem do odpowiedzi na nie, jest czytanie z pierwszej Księgi Królewskiej, w której natchniony autor wychwala mądrość postawy króla Salomona, który to zwrócił się do Boga, prosząc o serce pełne rozsądku oraz o umiejętność rozróżniania dobra od zła. Młody król Izraela widział potrzebę tych boskich darów w swym ludzkim sercu i umyśle, jako koniecznych do dobrego wypełnienia powierzonej mu misji.
Do tej właśnie, każdemu potrzebnej mądrości życiowej, zakorzenionej w Bogu, odwołuje się Chrystus, opowiadając nam dzisiaj dwie przypowieści. W pierwszej mówi o skarbie ukrytym, który znalazca znowu zakopuje po to, aby sprzedać wszystko, co miał i kupić rolę z ową nadzwyczajną zawartością. W drugiej zaś mówi o drogocennej perle, którą kupiec, aby ją nabyć, sprzedaje wszystko, co miał.
W obydwu przypowieściach mamy do czynienia z ludźmi twardo chodzącymi po tej ziemi. Byli oni przedsiębiorczy, decyzyjni i bogaci. Każdy z ich jednak w swoim życiu pokładał nadzieję w wartości, dla której wszystko to, co ziemskie, był gotów natychmiast porzucić. Warto zauważyć, że życiowa zaradność była im nader pomocna w dotarciu do wyższego celu. Nie stała ona z nim w sprzeczności i co najważniejsze, nie przesłoniła go. Poza tym w swoich działaniach owi przedsiębiorcy poruszali się z poszanowaniem ówczesnego prawa.
Podjęcie tak radykalnych decyzji było też nieuchronnie związane z istotnymi zmianami w ich życiu codziennym. Zapewne musieli też zderzyć się z brakiem zrozumienia u niewtajemniczonych obserwatorów ich postępowania.
Kolejna przypowieść rzuca nowe światło na rozumienie mądrości Tego, Który jest większy niż Salomon (por. Łk 11,31). Obraz łowienia niewodem, czyli siecią ciągniętą przez dwie łodzie, do której wpadają ryby zarówno dobre, jadalne, jak i te złe, jest bardzo wymowny. Po dopłynięciu do brzegu jest konieczna selekcja dokonana przez specjalistów.
To zestawienie przypowieści jest celowe i zwraca uwagę na fakt, że idzie tu o wewnętrzny skarb. Pan połowu spodziewa się dobrych ryb i one przechodzą przez selekcję. Ta codzienna scena selekcji ułowionych ryb została odniesiona przez Jezusa do równie bezdyskusyjnego faktu Sądu Ostatecznego, kiedy to dojedzie do selekcji i oddzielenia ludzi złych od dobrych. W tym momencie nie będzie już możliwości żadnej negocjacji. I tu nie ma miejsca na pomyłkę w ekipie, której ta selekcja została powierzona. Sprawa będzie definitywnie zamknięta. Kontekst poprzednich przypowieści sugeruje, że dobrym człowiekiem jest ten, kto dokonuje przemiany swojego serca i umysłu przez radykalny wybór Jezusa.
I w tym momencie Jezus stawia swoim ówczesnym słuchaczom i nam dzisiaj, fundamentalne pytanie: Zrozumieliście to wszystko?
A kiedy przytaknęli, dopełnił swoje nauczanie, mówiąc o prawdziwych uczonych w Piśmie, którymi staną się Jego uczniowie. Taki właśnie Jezusowy uczony w Piśmie: podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Tym skarbcem jest Biblia, kluczem do jej interpretacji jest – Jezus; najwyższą gwarancją prawdy – Duch Święty; Ojciec Niebieski – świętą jednością. Może dzisiaj jeszcze bardziej niż kiedyś słowa straciły swoją wartość, a paradoksalnie zyskuje ją Biblia, księga fenomenalnie spójna w swoim przesłaniu. Jest ono bardzo krótkie i przejrzyste – Bóg, który cię pokochał, jest skarbem, dla którego, i z którym warto żyć. Znajdujemy Go w Chrystusie, dla którego warto wszystko i to natychmiast poświęcić, aby z Nim wszystko otrzymać.
Znakomicie skutek tej radykalnej mądrości znakomicie nazwał św. Paweł: Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru.
Warto więc jeszcze raz postawić w swoim życiu pytania – Czy ja jestem radykalny w wyborze Jezusa? – Czy znam słowa Boga i czy mają wpływ na moje codzienne decyzje?
Po prostu – Czy ja jestem prawdziwie mądrym człowiekiem – mądrością, która jest mi potrzebna do wypełnienia misji mojego życia?
Ks. Lucjan Bielas
