Wystawę „Leśniczówka” prezentuje Galeria „Podcienie” prowadzona przez Dział Promocji i Informacji MCKiS. Galerię umieszczono w Hali Widowiskowo-Sportowej. Swe prace przedstawia pięć miłych, zdolnych i wrażliwych pań z Grupy Twórczej „EFFKI”.

Swe prace prezentują: Sylwia Wenska, Nadia Siemek, Irena Podolak, Agnieszka Sroka i Iwona Skupińska.  

Agnieszka Sroka objaśnia dlaczego jako temat wiodący przyjęto, że będzie to leśniczówka. Co ciekawego w leśniczówce?
– W tym roku chciałyśmy zaproponować odbiorcom podróż pełną oddechu, spokoju – mówi artystka. – Dziś mamy dość zabiegany czas, jesteśmy pod ciągłą presją i ta leśniczówka, którą ma każdy z nas w sercu, jest alternatywą dla tego wszystkiego.

Trudno się z tym nie zgodzić. Wystawa zabiera do świata niezwykłego, nierealnego, niczym ze snów i nieograniczonej fantazji.

Sylwia Wenska prezentuje cykl o zaskakującym tytule „Zwierzęta idą do nieba”.
– Cykl ten dostał swoją nazwę po przeczytaniu książki pana Marszałka Szymona Hołowni „Boskie zwierzęta” – mówi autorka. – Tam przewija się wielokrotnie ta fraza: zwierzęta idą do nieba. Tytuł ten dostał mój cykl w związku z tym, że często inspirują mnie tematy religijne, ale w sposób nieoczywisty tutaj nie ma nic oczywistego te zwierzęta nie fruną tutaj do nieba, jest to po prostu cykl abstrakcyjno-zoologiczny liczy on ponad 30 obrazów. Tutaj jest eksponowane sześć.

O pracach Nadii Siemek mawia się, że to nowoczesny styl romantyczny. Co to takiego – pytamy?
– Biorę troszeczkę romantyzmu z tamtych lat, z wieku XIX i przerabiam to na „nasze kopyto” – objaśnia pani Nadia. – Na płótnie pan Bażant i pani Bażantowa. Skoro temat wystawy Leśniczówka, to dlatego wybrałam takie postaci. To jest las troszeczkę jak z Szekspira, ze Snu nocy letniej. Wykorzystałam wzorzystą tkaninę, to jest zasłona angielska, to trochę taki recykling, postaci są wplecione po prostu w tą bajkę.

Irena Podolak zaprezentowała płótna niezwykle oniryczne. – Świat oniryczny ale nie dla mnie – mówi – ponieważ ja żyję cały czas w świecie zwierząt, kocham je na równi z moją rodziną. W związku z tym pokazuję jakby ludzkie oblicza zwierząt, to co ja w nich widzę ich wartość, ich czułość, ich zdrowie, ich bycie między nami.

Agnieszka Sroka jest z wykształcenia geografem, wobec czego nie dziwi taki dobór tematu. Zabiera widza do swojego mikrokosmosu i do ciekawego mikroświata. Można doszukać się w jej pracach elementów secesyjnych. – Moim ulubionym artystą jest Alfons Mucha – mówi artystka. – Maluję sercem i właśnie ta przyroda jest dla mnie bardzo bliska sercu, wszyscy w niej dobrze wypoczywamy.

Iwona Skupińska jest z wykształcenia scenografem, czy wobec tego w jej pracach można doszukać się teatralności? – Bardziej czuję się plastykiem – odpowiada – choć w pracy umieściłam parawan, a często w teatrach używa się tego typu kurtyn, parawanów, ale nie myślałam zupełnie o teatrze, raczej myślałam o naturze, o przyrodzie, o ciemnej nocy, o dziewczynie w leśnym ogrodzie, uciekam od teatru, idę w kierunku przyrody. Cały świat można nazwać teatrem, stąd te leśne klimaty.

Te udane, zaskakujące prace można obejrzeć do 15 marca. Naszym zdaniem dobrze czasami dać przenieść się do świata nierealnego, takie surrealia dobrze robią naszym znudzonym realiami mózgom.

eb