Przytulaczka każdy z nas pamięta z dzieciństwa. To taki nasz ulubiony pluszak, do którego tuląc się, zapewnione miałeś poczucie bezpieczeństwa podczas snu. W życiu dorosłym to się zmienia, a przynajmniej powinno. Spójrzmy jednak na osoby związane z polityką, tego najniższego szczebla — poziomu gminnego.
Nie pierwszy i pewnie nie ostatni raz obserwujemy, jak lokalni politycy tulą się do różnych ugrupowań, aby uzyskać ich poparcie i głos wyborczy, obiecując dobre i sowicie opłacane posady z politycznego rozdania. Widzimy więc nad wyraz radykalne zmiany w poglądach. Widzimy postacie, które przez ostatnie 8 lat czynnie popierały demontaż i destabilizację państwa. Które czynnie wspierały PiS, a nagle, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, stają się demokratami i co najważniejsze — stają się także proeuropejscy.
Na przestrzeni ostatnich 20 lat sporo takich postaw mogliśmy zaobserwować. Najlepszym przykładem jest obecny prezydent, który przeszedł metamorfozę od demokraty do skrajnie prawicowego. Powiedziałbym więcej, ultraprawicowego polityka rodem z Suwerennej Polski. Bo przecież, gdy pierwszy raz startował w wyborach, czyż nie tulił się do PO? Gdy potem nastała mroczna era PiS, nie tulił się do nich? Osobiście nie mam zaufania do ludzi tak radykalnie zmieniających swoje poglądy. Nie wierzę w tak szeroki radykalizm i zawsze kojarzy mi się to bardziej z interesem osobistym, niż szeroko pojętym dobrem ogólnym miasta i mieszkańców.
Utwierdził mnie w tym przekonaniu program wyborczy JMM, a zwłaszcza jego rozwinięcie. Znów odnoszę wrażenie, jakby prezydent Silbert przytulił się do kluczowych punktów programu demokratycznego kontrkandydata. Kolejna metamorfoza, tylko w drugą stronę. Gdy jeszcze kilka lat temu prezydent grzmiał na forach, że miasto nie będzie dotować kształcenia w ramach zagranicznych programów, aby młodzi znajdowali pracę w UE, teraz obiecuje proeuropejskość, a nawet współpracę. Dziwne, prawda?
Gdy przez 20 lat jeździł po naszych drogach, nie widział żadnych problemów. No, ale tylko, gdy kontrkandydat zaproponował zieloną falę, raptem doznał olśnienia. Nagle zauważył, że są potrzebne przedszkola i żłobki. Mało tego, przestał narzekać, jak dużo kosztuje nas edukacja i obiecuje zwiększenie funduszy. Ona zawsze była droga, ale zawsze opłacalna. Dlatego też całkiem niedawno wyszliśmy z powszechnego analfabetyzmu na prowincjach.
Od prezydenta nie oczekuję fajerwerków i spełnienia wszystkich zachcianek mieszkańców, w stylu dajmy im igrzyska, a będą zadowoleni. Oczekuję organizacji miasta tak, aby było efektywne, a nie efektowne. Mniej propagandy, a więcej działań mających na celu racjonalizację kosztów jego funkcjonowania. Takie możliwości istnieją od lat. Może powtórzę się po raz kolejny, ale twierdzę, że przespaliśmy okres prosperity. Przespaliśmy inwestycje w biogazownię, aby zagospodarować odpady BIO. Tak bardzo nielubiane przez prezydenta. Przespaliśmy rozwój sieci gazowniczej i ciepła miejskiego. Także oświetlenia miejskiego, bo teraz moglibyśmy mieć już nowoczesne LED. Dużo tańsze w utrzymaniu. Nie mielibyśmy tak bardzo zepsutego projektu JOG. Od obecnego prezydenta nie oczekuję tulenia się do przybudówek partyjnych. Oczekuję odpowiedzi na konkretne pytania:
Czy są zawarte szczegółowe umowy na budowę przyłączy i zabezpieczenie dostaw energii elektrycznej, gazu i ciepła miejskiego do JOG-u?
Kto będzie to finansował i jaki jest ich koszt?
Jaki jest termin oddania powyższych inwestycji?
To jest dla mnie ważniejsze niż listy otwarte do Donka.
Artur Nowacki
