Desperaci mistrzem ligi
SALOS to nic innego jak Salezjańska Organizacja Sportowa. Piłkarskie Stowarzyszenie Sportowe SALOS w Jaworznie obchodzi w roku bieżącym 15. rocznicę powstania. Utworzone zostało 26 sierpnia 2000 roku pod nazwą Stowarzyszenie Lokalne SALOS. Po 12-tu latach działalności, 1 lipca 2012 roku, postawione zostało w stan likwidacji, a końcem roku 2012 zostało rozwiązane. W grudniu tego samego roku powstało Piłkarskie Stowarzyszenie Sportowe SALOS przy O.S.P. Dąbrowa Narodowa w Jaworznie, które działa do dziś.
W poprzednich artykułach omówiliśmy działalność stowarzyszenia w pierwszych 4 latach. Zamieściliśmy wywiad z księdzem Mirosławem Królem, który zakładał SALOS w Jaworznie oraz omówiliśmy pierwsze trzy sezony rozgrywek ligi salezjańskiej w latach 1999-2002. W tamtym czasie ligę wygrywały kolejno drużyny: Czerwone Diabły (2 razy z rzędu) i Oldboye Gigant, a mecze rozgrywane były na trzech różnych boiskach – małym, prowizorycznym boisku przy plebani w Dąbrowie Narodowej, za Leśniczówką oraz ponownie przy plebanii, ale na dużym boisku z pełnowymiarowymi bramkami.
Rok 2002 okazał się bardzo ważnym dla historii piłki nożnej w Jaworznie, a przy okazji i dla samego SALOSU. 12 maja, po wygraniu „barażów” z Radomskiem, nasza najlepsza wówczas drużyna Szczakowianka awansowała do piłkarskiej ekstraklasy. Znalazła się w gronie 16-tu najlepszych drużyn w Polsce. Euforia po awansie nie trwała zbyt długo, bo okazało się, że żadne z jaworznickich boisk nie spełnia wymogów potrzebnych do otrzymania licencji na grę w ekstraklasie. Najbliższy, spełniający te wymogi był stadion Victorii przy ul. Krakowskiej. W Urzędzie Miejskim zapadła decyzja o przebudowie tego obiektu i rozpoczął się gorączkowy wyścig z czasem, bo inaugurację I ligi piłkarskiej w sezonie 2002/2003 wyznaczono na 4. sierpnia. Jednym z głównych zadań przy przebudowie była wymiana murawy boiska. Skorzystał na tym i SALOS. Mówi ksiądz Mirosław Król: „W 2002 roku przystąpiliśmy do budowy nowego boiska. W czerwcu i lipcu trwała modernizacja stadionu Victorii przed I-ligowym debiutem Szczakowianki. Dzięki przychylności ówczesnego z-cy prezydenta Jaworzna pana Janusza Gui udało się przewieźć likwidowaną na Victorii murawę. Bardzo pomogli nam wtedy m.in.: panowie Jan Kurp – dyrektor elektrowni i Stefan Lichtański z Transprzętu. Nasze boisko miało wymiary 64 m x 40 m. W jego budowę zaangażowanych było wiele osób. Panowały wtedy straszne upału i strażacy z OSP w Dąbrowie Narodowej cały czas polewali boisko”.
Trawa położona na boisku przy plebani pod koniec czerwca, nie pozwalała jeszcze na rozgrywanie meczów i inauguracja rozgrywek nowego sezonu odbyła się 1 września, na boisku przy ul. Darwina. Na obiekcie zespołu szkół Elektrowni Jaworzno II rozgrywana była runda jesienna, a mecze rundy rewanżowej odbywały się już na „nowej” płycie przy plebani. Do rozgrywek 2002/2003 przystąpiło 16 drużyn, a wśród nich debiutant – zespół Desperatów, który ostatecznie okazał się zwycięzcą rozgrywek. W trakcie rozgrywek wycofała się jedna z drużyn. Mecze rozgrywane były w soboty lub niedziele. Przy zgłoszeniu drużyny pobierano opłaty – 10 zł od zgłoszonego zawodnika dorosłego, a 5 zł od ucznia. Mecze sędziował Rafał Drabik, a czasem pomagali mu Marcin Starzyk i Marcin Nowak. Zebrania organizacyjne odbywały się w Domu Działkowca „Jaśmin”, w Łubowcu przy ul. Zubrzyckiego. Tam też, przy wejściu, znajdowała się tablica informacyjna, na której zamieszczano bieżące komunikaty, ale korespondencja przychodziła jeszcze na adres przy plebanii.
W trakcie rozgrywek sezonu 2002/2003, jesienią 2002 roku, założyciel SALOSU i prezes zarządu ksiądz Mirosław Król zakończył posługę duszpasterską w Dąbrowie Narodowej i decyzją biskupa diecezji sosnowieckiej został skierowany do parafii w Sosnowcu. Po czterech latach, w kwietniu 2006 roku ks. Mirosław powrócił do Jaworzna, obejmując funkcję proboszcza parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Długoszynie. Po jego wyjeździe z Jaworzna w zarządzie Stowarzyszenia Lokalnego Salos nastąpiły znaczące zmiany. Prezesem został dotychczasowy zastępca prezesa Jerzy Bujniak, a nowymi v-ce prezesami – Mariusz Czarny i Wenancjusz Ples. Nastąpiła również wymiana wielu członków zarządu.
Relacje nowego zarządu SALOSU z księdzem Marianem Wątkiem – proboszczem parafii w Dąbrowie Narodowej – po wyjeździe księdza Mirosława – uległy znacznemu ochłodzeniu. Działacze SALOSU interweniowali nawet u biskupa Diecezji Sosnowieckiej. Brak porozumienia obu stron spowodował, że zarówno rozgrywki piłkarskie jak i samo zakończenie sezonu, które przez pierwsze lata odbywały się w kościele, zostały przeniesione. Ostatnia kolejka rozgrywek odbyła się 6 czerwca 2003 roku. Były to ostatnie mecze na boisku przy plebani. Kilka następnych sezonów rozgrywki odbywały się już na boisku w Łubowcu. Zakończenie sezonu i wręczenie nagród odbyło się po raz ostatni w kościele w Dąbrowie Narodowej.
Skład drużyny Desperatów – mistrza sezonu 2002/2003: Sebastian Balner, Wojciech Baran, Wiesław Bury, Robert Busch, Przemysław Cabaj. Przemysław Ciupek, Marcin Darasz, Mateusz Frączkiewicz, Sebastian Frączkiewicz, Wojciech Frączkiewicz, Tomasz Gołas, Tomasz Król, Marek Musiał, Sergiusz Palion, Rafał Pawłowski, Bogdan Radoń, Andrzej Ryba, Robert Stachowiec, Dawid Szlachetka, Krzysztof Włodyka.
Za tydzień c.d.
Ryszard Karkosz
