Pomidor jest rośliną o wysokich wymaganiach cieplnych, wrażliwą na chłody i przymrozki. Zapewnienie takich warunków w uprawie polowej nie jest łatwe, dlatego pomidor jest rośliną bardzo często uprawianą pod osłonami. Jednak uprawa pod osłonami również nie jest prosta i by osiągnąć sukces mierzony uzyskanym plonem, należy zadbać o prawidłowe odżywienie roślin. Sprawdźmy jak to zrobić.
Warunki agrotechniczne
Jak już zostało wspomniane, pomidor jest rośliną ciepłolubną. Optymalna temperatura jego wzrostu waha się w granicach od 22 do 27ºC w dzień i od 17 do 21ºC w nocy. Gatunek ten silnie reaguje na ilość dostępnego światła, dlatego uprawa w warunkach jego niedoboru skutkuje słabym wzrostem, wyciąganiem się łodyg, późnym wytwarzaniem gron kwiatowych oraz słabym kwitnieniem. Optymalna wilgotność względna powietrza w uprawie pod osłonami powinna wynosić 60-65%. Zbyt wysoka wilgotność sprzyja rozwojowi chorób grzybowych, z kolei w zbyt niskiej — rośliny są często atakowanie przez przędziorki i mszyce. Niewłaściwa wilgotność zaburza także proces wytwarzania pyłku kwiatowego. Również podłoże do uprawy musi mieć odpowiednią, wynoszącą około 15-18ºC temperaturę oraz wilgotność na poziomie 70-85%.
Współcześnie, w nowoczesnej, całorocznej uprawie pomidora pod osłonami, jako podłoże stosuje się najczęściej wełnę mineralną, odpowiednio spreparowany torf, włókno kokosowe lub inne podłoża umieszczane w foliowych rękawach. Uprawa w gruncie stosowana jest w produkcji sezonowej, prowadzonej najczęściej w nieogrzewanych tunelach foliowych. Gleba przeznaczona do uprawy pomidorów powinna być przepuszczalna, o pH od 5,5 do 6,5. Ponieważ pomidory cechuje szybki wzrost i długi okres produkcji, wymagania pokarmowe roślin są wysokie. W przypadku uprawy w glebie optymalna dla wzrostu pomidorów zawartość składników pokarmowych w glebie wynosi 90-120 N, 60-80 P, 200-250 K, 60-80 Mg oraz 1200-1500 Ca. W uprawach bezglebowych, na podłożach inertnych lub organicznych, nawożenie prowadzi się najczęściej razem z nawadnianiem. Fertygacja pozwala na prawidłowe zasilanie roślin składnikami mineralnymi w czasie podlewania.
Dobór nawozów do uprawy pomidorów pod osłonami.
Nawożenie azotem w uprawie pomidora powinno się rozpocząć jakieś trzy tygodnie po wsadzeniu roślin na miejsce stałe. W uprawie prowadzonej w glebie, do nawożenia można użyć saletry amonowej, zaś w uprawach bezglebowych — wapniowej. W okresie intensywnego wzrostu roślin należy zadbać o dokarmianie ich potasem. Pierwiastek ten wpływa korzystnie na jakość owoców, ich wybarwianie i dojrzewanie. W przypadku upraw glebowych całą część fosforu podaje się przed posadzeniem, natomiast w uprawach w podłożach sztucznych lub organicznych pierwiastek ten należy dostarczać z wodą do podlewania. Uprawa pomidorów wymaga także dostarczania innych pierwiastków, których braki uzupełnia się, stosując dolistne opryskiwanie nawozami zawierającymi brakujący składnik lub też podaje się poprzez instalację nawodnieniową. Do uzupełniania niedoborów mikroelementów doskonale nadają się nawozy w formie chelatów. Charakteryzują się one wysoką rozpuszczalnością w wodzie, są stabilne w szerokim zakresie pH i doskonale przyswajane przez rośliny, także wtedy, kiedy pobieranie tradycyjnych jonów jest utrudnione, np. w czasie chłodów lub przy niskiej wilgotności podłoża.
Dobór odpowiednich nawozów pozwala na uzyskanie dobrego plonu wysokiej jakości.
