Kultura w Jaworznie to — jak widać — ważny temat dla społeczności miejskiej, ponieważ wiele osób chce ze mną o niej rozmawiać, nie wszyscy chcą robić to przed kamerami, ale wnioski zasłyszane w kuluarach pokrywają się z tymi mówionymi do szerokiej publiczności zgromadzonej przed monitorami.

Pokłosiem mojej pierwszej rozmowy o kondycji jaworznickiej kultury, była druga rozmowa, którą odbyłem z Danutą Noszczyńską. Pisarką, a także wieloletnią działaczką i animatorką kultury jaworznickiej sceny.

Wniosków po tej rozmowie jest kilka, ale jednym z najważniejszych jest chyba ten

— KULTURA W JAWORZNIE ZOSTAŁA UPOLITYCZNIONA.

Nie stało się to od razu, ale krok po kroku sukcesywnie sprawiano, że przestano patrzeć na ludzi kultury przez pryzmat ich działań, dokonań, czy kompetencji, a zaczęto patrzeć z perspektywy sympatii politycznych.

Ja i Danuta Noszczyńska mamy podobne zdanie — w Jaworznie albo jest się zwolennikiem obecnych włodarzy oraz poprzedniego już obozu władzy i można działać na rzecz kultury, albo nie jest się zwolennikiem i działania te są, albo utrudniane, albo nawet blokowane. Kultura i nie tylko ona, nie powinna być dyktowana sympatiami czy poglądami politycznymi, które powinny schodzić one na dalszy plan, kiedy mówimy o dobru mieszkańców i miasta, które tworzymy.

Rzecz, na którą także zwróciła uwagę pisarka to fakt, jak istotne są osoby zarządzające danymi jednostkami kultury w mieście. Powiedzenie „ryba psuje się od głowy” pasuje tutaj bardzo dobrze. Niestety były i są nadal w naszym mieście zarządcy, którzy pasjonatami kultury nie są, a ich podejście do zarządzania zasobem ludzkim jest wątpliwe. Wszyscy zauważyli fale odejść z jednostek kultury, gdy osoby na najwyższym szczeblu nie rozumiały potrzeb miejsca, którym przyszło im zarządzać. Jeżeli w danej jednostce animator kultury nie ma poczucia bezpieczeństwa i wsparcia, to dana jednostka nie funkcjonuje należycie.

W Jaworznie brakuje także tzw. Kultury Wysokiej. Moim marzeniem jest, aby w mieście przywrócić Teatr Sztuk i stworzyć w nim zespół zawodowych aktorów, którzy tworzyliby samorządową jednostkę repertuarową, która w gigantycznym stopniu wpłynęłaby na tożsamość miasta, a może nawet zwiększyła liczbę odwiedzających Jaworzno, którzy przyjeżdżaliby na spektakle z miast ościennych jak Chrzanów, Trzebinia czy innych dalej wysuniętych na wschód miejscowości. Obecnie szeroka część społeczeństwa Jaworzna nie zdaje sobie sprawy z tego, jak potrzebuje spotkać się z teatrem zawodowym.

Pomysłów, aby przywrócić świetności jaworznickiej kulturze, nie brakuje. Potrzeba jednak chęci, otwartych głów i ludzi, którzy nie baliby się podjąć tego ryzyka, aby zainwestować czas i fundusze w zbudowanie jaworznickiej kultury przez duże K.

Michał Kirker