Terapia pedagogiczna dla ucznia szkoły ponadpodstawowej

Zgodnie z § 2 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia w sprawie pomocy psychologiczno-pedagogicznej potrzeba objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole wynika między innymi ze specyficznych trudności w uczeniu się. Jeśli w opinii dostarczonej do szkoły wskazano potrzebę organizacji zajęć, to należy je zorganizować dla ucznia – nawet jeśli jest to uczeń szkoły ponadpodstawowej.

Zgodnie z § 6 ust. 2 pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole jest udzielana w trakcie bieżącej pracy z uczniem oraz przez zintegrowane działania nauczycieli i specjalistów, a także w formie:

klas terapeutycznych;
zajęć rozwijających uzdolnienia;
zajęć rozwijających umiejętności uczenia się;
zajęć dydaktyczno-wyrównawczych;
zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym;
zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu - w przypadku uczniów szkół podstawowych oraz uczniów szkół ponadpodstawowych;
zindywidualizowanej ścieżki kształcenia;
porad i konsultacji;
warsztatów.

Zgodnie z § 20 przywołanego rozporządzenia zasady organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej dotyczą między innymi uczniów posiadających opinię poradni, z zastrzeżeniem, że przy planowaniu udzielania tym uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej uwzględnia się także zalecenia zawarte w opinii.

Jeśli więc w opinii wskazano zajęcia terapii pedagogicznej dla ucznia, to szkoła powinna takie zajęcia zorganizować. W takim przypadku konieczne jest zatrudnienie terapeuty pedagogicznego, który poprowadzi te zajęcia dla ucznia. Terapeuta, na podstawie diagnozy zawartej w opinii i własnych badań, powinien opracować program zajęć dla ucznia, uwzględniając stymulację funkcji deficytowych oraz możliwości kompensacji, bazując na mocnych stronach funkcjonowania ucznia. Dobór ćwiczeń powinien być dostosowany do wieku, zainteresowań ucznia i jego indywidualnych potrzeb wynikających z zaburzeń w uczeniu się. W planowaniu pracy korekcyjno-kompensacyjnej z uczniem warto też uwzględnić jego udział w tym procesie i możliwości samodzielnej pracy nad pokonywaniem trudności. Zajęcia mogą również uwzględniać rozwijanie umiejętności uczenia się, np. z wykorzystaniem metod aktywizujących, mnemotechnik itp.

Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. 2017 poz. 1578 ze zm.) – § 2 ust. 2 pkt 6,  § 6 ust. 2, § 20.

Marzenna Czarnocka – ekspert portalu ePedagogika.pl