Dzień Wszystkich Świętych jest dla wierzących czasem wspomnień i modlitw za dusze wszystkich zmarłych. Współcześnie obchodzony wiedzie swoją historię od średniowiecza. Wtedy to nastąpiło połączenie uroczystości Świętych Męczenników i wspomnienia Wszystkich Świętych Sprawiedliwych.

Dzień Wszystkich Świętych ustalony został w 835 r. przez papieża Jana XI na 1 listopada jako wigilia Zaduszek – czyli dnia Wszystkich Wiernych Zmarłych.

Tego dnia w kościołach przypominany jest werset z Biblii: Vanitas vanitatum et omnia vanitas – marność nad marnościami i wszystko marność. Wierni rozważają nietrwałość życia doczesnego i nieuchronność śmierci. Wierni odwiedzają groby swoich bliskich zanosząc do Boga modlitwy w ich intencji.

Wierzono, że jedyna sprawiedliwość życiowa tkwi w przesłaniu „Mors omnia aequat – śmierć wszystkich równa.
Dawnym zwyczajem przed nadchodzącą śmiercią przestrzegały napisy na zegarach ratuszowych: „Pomyślmy więc, jak krótkie jest nasze życie, jak śmierć pewna a godzina śmierci niepewna”.

Ksiądz Józef Baka pisał w 1766 r. w „Uwagach o śmierci niechybnej, wszystkim pospolitej”:
„Czas trwoży,
Śmierć wróży.
Nie odeprzesz nosem ryjąc,
nie wymodlisz czołem bijąc”.

eb