Jakie badania powinno przejść dziecko w pierwszych miesiącach życia?

Pierwsze miesiąca życia dziecka to czas licznych badań. Uważa się je za niezbędne dla prawidłowej oceny rozwoju malucha. Wykryte na początkowym etapie nieprawidłowości pozwalają na szybkie wdrożenie leczenia. Sprawdź, jakie badania powinno przejść niemowlę w ciągu pół roku od przyjścia na świat.

Badania dziecka w pierwsze dni po urodzeniu

Pierwsze badanie, jakiemu poddane zostanie dziecko, to ocena według skali Apgar. Przeprowadza się ją chwilę po porodzie, jeszcze na sali porodowej. Obejmuje ona analizę podstawowych parametrów życiowych (oddech, napięcie mięśni, czynność serca, reakcje na bodziec i kolor skóry). Za każdy z ocenianych parametrów dziecko może otrzymać od 0 do 2 punktów. Interpretacja wyników przedstawia się następująco: 8–10 stan dobry, 4–7 ocena średnia, 0–3 ocena zła.

W pierwszej dobie po urodzeniu noworodek jest mierzony i ważony. Sprawdza się odruchy, bada wzrok (poprzez obserwowanie reakcji źrenic na światło) i dokonuje ogólnej oceny zdrowia, w tym m.in.: pracy mięśni, budowy kręgosłupa, pracy serca, położenia i rozmiaru narządów jamy brzusznej, podniebienia, narządów płciowych oraz kończyn dolnych. W szpitalu dziecko otrzymuje pierwsze dawki szczepień obowiązkowych – jest szczepione przeciwko gruźlicy i żółtaczce typu B. Domięśniowo otrzymuje też profilaktyczną dawkę witaminy K.

W drugiej dobie życia wykonuje się badanie słuchu noworodka. Jeśli wynik jest nieprawidłowy, przeprowadza się je ponownie następnego dnia. Dziecko czekają również badania diagnostyczne, które pozwolą wykryć ewentualne choroby wrodzone, w tym m.in.: wady metabolizmu, niedoczynność tarczycy, mukowiscydozę czy fenyloketonurię.

Badania dziecka po wyjściu ze szpitala

Kiedy mama i dziecko opuszczą szpital, w ciągu 48 godzin powinna się odbyć tzw. patronażowa wizyta położnej. W 1. miesiącu życia musi się również odbyć pierwsza wizyta u pediatry, podczas której lekarz sprawdza przede wszystkim narządy płciowe, wielkość ciemiączka, brzuszek, obwód główki i oczy dziecka. Niemowlę może wówczas otrzymać skierowanie do poradni preluksacyjnej, w celu zbadania bioder i stóp.

W czasie drugiej wizyty, która powinna się odbyć w 6–8 tygodniu życia, lekarz ocenia zanik odruchów noworodkowych. W 2 miesiącu życia wykonuje się obowiązkowe szczepienia przeciw WZW typu B (druga dawka), błonicy, tężcowi i krztuścowi (pierwsza dawka), a także zakażeniom Haemophilus influenzae typu B (pierwsza dawka).

Kolejna wizyta u pediatry następuje między 3. a 4. miesiącem życia. Należy poinformować lekarza, jeśli dziecko nie odwraca główki w kierunku dźwięków, nie uśmiecha się lub nie próbuje unosić głowy. To czas, kiedy niemowlę powinno zacząć komunikować się z otoczeniem, a wymienione objawy mogą oznaczać zaburzenia w tym obszarze. Maluch otrzymuje też następujące szczepienia ochronne: przeciwko błonicy, krztuścowi i tężcowi (druga dawka), Haemophilus influenzae typu B (druga dawka) oraz polio (pierwsza dawka).

Czwarta wizyta u pediatry odbywa się między 5. a 6. miesiącem życia. Warto poruszyć na niej kwestię rozszerzenia dziecięcego jadłospisu. W 6. miesiącu życia dziecka ortopeda ocenia, czy stawy biodrowe rozwijają się prawidłowo, odbywają się też kolejne szczepienia: przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi (trzecia dawka), Haemophilus influenzae typu B (trzecia dawka) oraz polio (druga dawka). W kolejnych miesiącach kontynuuje się szczepienia, podobnie jak rutynowe kontrole, które zaplanowane są na 7., 9. i 12. miesiąc życia.