Pluskwy - co o nich wiemy?

Warto poznać nieco lepiej pasożyty z którymi niestety część z nas miała nieprzyjemność się spotkać lub dopiero się spotka.

Pluskwy, które zaskakują dziś mieszkańców mieszkań, są potomkami robaków zamieszkujących jaskinie, które pierwotnie żywiły się
krwią nietoperzy. Kiedy ludzie zaczęli żyć w jaskiniach, robaki zaczęły pasożytować na ludziach.
Następnie kiedy ludzie wyprowadzili się z jaskiń i rozpoczęli cywilizację rolniczą, te robaki poruszały się razem z nimi. Od tego czasu ludzie żyli z pluskwami na całym świecie.

Pluskwy należą do grupy owadów zwanej Cimicidae. Wszyscy członkowie tej rodziny żywią się wyłącznie krwią. Pluskwa domowa ma pięć etapów rozwojowych. Na każdym etapie życia, pluskwa musi pobrać żywność z krwi, aby się rozwijać.
Pluskwy, jak wszystkie insekty, mają swój szkielet na zewnątrz ciała i muszą go zrzucić, aby się rozwijać.
To zrzucanie szkieletu na zewnątrz ciała nazywa się linienie. Nimfa pluskiew musi wziąć żywność z krwi. Po przejściu fazy wylinki - pluskwa domowa staje się dorosła.

Pluskwy, zarówno męskie, jak i żeńskie, również muszą odebrać regularnie posiłki z krwi do reprodukcji. Całkowity proces rozwoju od jajeczka do dorosłego osobnika może nastąpić w ciągu około 37. dni w optymalnych warunkach. Dorosłe pluskwy mają żywotność prawie 1. rok w zależności od powtarzalności dostępu do żywienia z krwi i zakresu temperatur. Stąd ważne jest jak najszybsze zwalczanie pluskiew, bo ich namnożenie może zwielokrotnić problematyczność ich usunięcia przez Dezynfeusz.

Zachowanie pluskiew w trakcie "polowania"

Pluskwy mają dosyć dyskretny styl bytowania, co znaczy, że spędzają dużą ilość czasu ukrywając się razem w pęknięciach, w których nie będą przeszkadzać. Jednak stają się aktywne w nocy, między
północą, a piątą rano. To w tym czasie, kiedy ludzki gospodarz jest zazwyczaj w swoim najgłębszym śnie, pluskwy uwielbiają wyjść na żer.
Insekty te są znane z tego, że podróżują bardzo duże dystanse w stosunku do wielkości swojego ciała.
Pluskwy są przyciągane przez CO2 wytwarzane przez oddech żywiciela, a także przez ciepło ciała.
Jednakże pluskwy są w stanie wykrywać żywiciela na małych dystansach. Nie jest do końca zbadane jak pluskwy ukryte w szafie są w stanie
znaleźć żywiciela znajdującego się w łóżku po drugiej stronie pomieszczenia. Pluskwy potrafią jednak poruszać się bardzo szybko i uważa się, że
dużo szukają, zanim będą w stanie zlokalizować swojego żywiciela. W najlepszym przypadku większość pluskiew chciałaby gromadzić się blisko łóżka gospodarza, czy na materacu. Jednak nie zawsze jest to możliwe w wysokich infestacjach, gdzie pluskwy są zatłoczone i wiele pluskiew musi szukać schronienia na odległość dalszą, np. kilka metrów od gospodarza.

Pluskwa w akcji

Gdy pluskwa znajdzie żywiciela, atakuje skórę aparatami gębowymi, aby znaleźć przestrzeń kapilarną, która umożliwia napływanie krwi do ich ciał. Pluskwa może kilkakrotnie nakłuwać skórę, zanim zacznie się żerować. To badanie spowoduje, że gospodarz otrzyma kilka ugryzień od tego samego pasożyta. Gdy pluskwa osiedli się w miejscu, to będzie karmić przez 5-10 minut. Gdy pluskwa domowa jest już pełna, opuści gospodarza i powróci do pęknięcia lub szczeliny, zazwyczaj w miejscu gdzie gromadzą się inne pluskwy. Pluskwa zacznie wtedy trawić i wydalać swój posiłek.

Zachowanie godowe

Po nakarmieniu dorosłe pluskwy, zwłaszcza samce, są bardzo zainteresowane godami. Robaki tego typu mają
unikalną metodę godową nazywana inseminacją traumatyczną. To zachowanie godowe jest uważane za traumatyczne, ponieważ
samiec, zamiast wprowadzać swój narząd rozrodczy ("paramere") w żeńskie genitalia, dosłownie wbija noż przez ścianę jej ciała do wyspecjalizowanego organu dalej w jej prawą stronę, zwaną Organem Berlese. Plemniki są uwalniane do jamy ciała samicy, gdzie w ciągu najbliższych kilku godzin przeniesie się do jej jajników i zapłodni jej jaja.
Traumatyczne przeszywające zapłodnienie powoduje rany w ciele kobiety, która pozostawia bliznę. Ciało samicy musi zagoić się z tej rany, w związku z czym wiadomo, że samice pozostawiają skupiska po kilkukrotnych godach, aby uniknąć dalszych nadużyć.

Samice pluskiew

Badania wykazały, że proces gojenia zapłodnienia traumatycznego ma znaczący wpływ na zdolność samicy do produkcji jaj. W rzeczywistości kobiety, które są inseminowane tylko raz i nie są poddawane wielokrotnym dźganiom przez samca, wyprodukują 25 procent więcej jaj niż samice, które są wielokrotnie kojarzone.
W końcu jednak samicy skończą się plemniki i będzie musiała ponownie łączyć się w pary, aby ją zapłodnić w
jajka. Jednak niestety może z łatwością kopulować z własnym potomstwem, gdy dorośnie, aby kontynuować cykl.