Licho wie dlaczego tytuł „Noc w Wenecji” niektórzy kojarzą z horrorem i potwornymi wampirami. Tymczasem to przyjemna operetka z muzyką autorstwa Johanna Straussa – syna. Premiera jej odbyła się w końcu lat osiemdziesiątych XIX wieku. Jej walorem jest bez wątpienia muzyka, libretto zabawne aczkolwiek nieco zawikłane.
Operetkę przywiózł do Jaworzna Gliwicki Teatr Muzyczny. I tak w piątek 7 marca w Hali Widowiskowo-Sportowej za sprawą jaworznickiego MCKiS jaworznianie oddali się śledzeniu losów bohaterów operetki. A było co śledzić, intryga kluczyła i komplikowała się. Reżyserem spektaklu jest Marcin Sławiński, który uchodzi za jednego z najlepszych polskich reżyserów komediowych. Niewątpliwym walorem sztuki jest muzyka Straussa.
Akcja dzieje się w osiemnastowiecznej Wenecji, podczas nocy karnawałowej. Na scenie pojawiali się weneccy senatorowie z żonami, cyrulik dworu księcia, rybaczka, kucharz, kawalerowie różnej proweniencji, gondolierzy, paziowie, prawdziwe zatrzęsienie postaci. Najistotniejszą z nich był Książę Urbino, tę rolę kreuje Janusz Ratajczak. O Księciu mawiano, że na każdym z 370 mostów Wenecji miał przygodę miłosną.
Karnawał stał się dla niego wyśmienitym czasem do miłosnych podbojów, choć szczególnie ujmującym amantem nie był.
Książę postanowił uwieść żonę jednego z senatorów, urodziwą Barbarę. Ta chroniąc się przed tą intrygą, prezentuje Księciu jako siebie własną służącą Anninę, w tej roli Joanna Szynkowska vel Sęk. Intrydze sprzyja noc karnawałowa, wszyscy paradują w maskach. Nikt nikogo nie rozpoznaje. Zabawa się rozwija.
Ponieważ sztuka jest klasyczną operetką wszystko dobrze się kończy. Walorem inscenizacji są kolorowe mieniące się kostiumy, piękne maski, bogate zdobienia, wszystko autorstwa Barbary Ptak. Akcja operetki dzieje się w bogatej, efektownej scenografii, na tle luster i skrzących się złotych ścian. Za autorem libretta powtórzmy:
Włóż barwny strój, bal się zaczyna,
Maską zakryj twarz, Nikt nie pozna nas.
Szkoda, że już post, ale w maskach to chodzimy chyba codziennie, wszak udawać lubimy. Nieprawdaż?
[vc_facebook type=”standard”]
