Długoszyn na kartach historii - obiekty znane, nieznane lub zapomniane

Młyn w Długoszynie - istniał już niewątpliwie w wieku XIII, lecz pierwsza wzmianka o takim obiekcie pochodzi z 1595 roku. Pierwszym długoszyńskim młynarzem, znanym z imienia i nazwiska był Józef Maczek, pełniący swoją funkcję w drugiej połowie XVIII wieku. Był on wnukiem protoplasty wielu lokalnych młynarzy, Macieja Jęzora. Obecny budynek młyna wybudowany został na przełomie XVIII i XIX wieku. 30 czerwca 1914 roku ówczesny właściciel zabudowań młyńskich, Marcin Dym sprzedaje długoszyński młyn Ignacemu Musiałowi. Po II wojnie światowej młynarstwem w Długoszynie zajmował się pan Zenon Kubik, który ożenił się z Antoniną Musiał, córką ówczesnego młynarza. Pan Zenon Kubik był ostatnim młynarzem w Długoszynie.

Sklep u Feliksa Lesia - funkcjonował już w latach trzydziestych XX wieku. Prowadził go pan Feliks Leś wraz z małżonką Ludwiką. Zwany był Sklepem z artykułami spożywczymi i kolonialnymi. Państwo Lesiowie prowadzili swój sklep także wiele lat po II wojnie światowej. Mieścił się on w istniejącym do dziś domu, będącym jednym z trzech pierwszych budynków piętrowych na Długoszynie. Na posesji mieści się również, wzniesiona w okresie międzywojennym stara lodownia.

Dom ludowy - wzniesiony w okresie międzywojennym. Obradowała w nim rada gminy wiejskiej Długoszyn. Obiekt służył także jako ośrodek życia kulturalnego i oświatowego, wyświetlano w nim filmy, prezentowano przedstawienia teatralne, organizowano zabawy. Po wojnie został przebudowany. Dziś funkcjonuje jako Klub pod Skałką, mieszcząc w sobie m.in. bibliotekę.

Wieże triangulacyjne - wzniesione w okresie powojennym. Służyły do dokonywania pomiarów geodezyjnych, ustalania kątów miedzy danymi punktami oraz ukształtowania powierzchni. Wieże takie były zawsze wierzchołkami trójkąta, a na terenie Długoszyna obiekty takie istniały dwa, na Skałce i na tzw. Wale. Stanowiły one część większego systemu, wykorzystywanego w Europie już od XIX wieku. Nie przetrwały one do naszych czasów.  Jarosław Sawiak