Futuryzm w malarstwie

Po wakacyjnej przerwie wznowiono cykl „Nowoczesne malarstwo europejskie”, prezentowany w Miejskiej Bibliotece Publicznej przez Stanisława Piskora. Kolejnym tematem była twórczości futurystów.


Impuls dla futuryzmu dał włoski poeta Filippo Tommaso Marinetti. Opublikował w paryskim „Le Figaro”, 20 lutego 1909 r. niezwykle radykalny, nieco anarchizujący manifest, proklamujący aplauz dla nowoczesności, w tym także i nowatorstwa w twórczości. Po roku pojawił się futuryzm w sztuce. To są rzeczy znane ze szkolnych programów literatury XX wieku. Rzecz w tym, że znane na poziomie manifestu, czyli zamiarów, lub np. naiwnych buntów poetyckich wobec ortografii.
W przeciwieństwie do interpretatorów poezji, którym zbyt często zamiar (program poetycki) wystarczy za dokonanie – w malarstwie trzeba wyłożyć karty na stół formalnej sprawdzalności. Tu nie wystarczy zasugerowana ekwilibrystka słowna i programowy tupet, tu trzeba po prostu obraz wykonać. A wtedy, poprzez odpowiednie analizy i wiedzę o formach artystycznych (prezentowaną w kolejnych spotkaniach o sztuce), można udowodnić co jest nowatorstwem , a co zapożyczeniem. Ten sprawdzian dla futurystów wypada dość średnio. Przy okazji jest to lekcja poglądowa dla dzisiejszych entuzjastów nowoczesności, zwłaszcza technicznej - z perspektywy futuryzmu widać, jak po latach naiwnie wyglądają tego rodzaju egzaltacje.
(sp)





UWAGA: Archiwum dyskusji na forum znajdziesz tutaj.[hana-flv-player video="http://www.jaw.pl/wp-content/uploads/archive/video/07/87.flv" height="auto" description="" player="2" autoload="true" autoplay="false" loop="false" autorewind="true" splashimage="http://www.jaw.pl/wp-content/uploads/archive/video/07/87.jpg" /]