Oto krwawiące grzyby. Po czym je rozpoznać?

Zbliża się czas, gdy polskie lasy zaczną obfitować w grzyby. Niektórzy już mogą pochwalić się udanymi zbiorami. W tym sezonie grzybowym na szczególną uwagę zasługuje kolczakówka piekąca, znana również jako „krwawiący grzyb” lub „ząb diabła”.

Te trujące grzyby charakteryzują się białym kapeluszem, z którego sączy się czerwonokrwista wydzielina. Ostrzegamy – to co prawda zjawiskowe, aczkolwiek również niebezpieczne!

Jak rozpoznać kolczakówkę piekącą?

Kolczakówka piekąca (Hydnellum peckii) to gatunek należący do rodziny kolcownicowatych. Hymenofor tego grzyba nie ma postaci blaszek ani gąbki – jego unikatową cechą są kolce, od których pochodzi nazwa.

Czerwona wydzielina, która z czasem czernieje, powstaje w wyniku gutacji, czyli wydzielania roztworów organicznych i soli mineralnych. Choć może wyglądać kusząco, absolutnie nie wolno jej dotykać ani zbierać.

Niestety mniej doświadczeni grzybiarze mogą zbierać te niebezpieczne grzyby, omyłkowo biorąc je za jadalne gatunki.

Nie dość, że truje, to jeszcze sporo kosztuje

Kolczakówka piekąca jest rzadkim i chronionym gatunkiem, w związku z czym za zabranie jej z lasu grozi kara w wysokości 5 tys. zł.

Ponadto ten grzyb zawiera silne toksyczne substancje, takie jak orellanina, która może poważnie uszkodzić nerki, a także atromentynę o działaniu antykoagulacyjnym.

Objawy zatrucia często pojawiają się z opóźnieniem – od kilku dni do dwóch tygodni po spożyciu i to niestety utrudnia jednoznaczną identyfikację przyczyny.

O czym warto pamiętać?

Należy podczas grzybobrania zachować szczególną ostrożność i umieć odróżnić trujące gatunki od tych jadalnych. Warto edukować się i być czujnym podczas grzybobrania, aby cieszyć się urokami jesiennego sezonu grzybowego, unikając przy tym zagrożeń związanych z grzybami.

Aby zminimalizować ryzyko ukąszeń przez kleszcze, warto przed wyruszeniem do lasu założyć odzież z długimi rękawami, długie spodnie z przylegającymi mankietami, pełne buty oraz czapkę. Najlepiej wyruszyć na grzyby wcześnie rano, by uniknąć sytuacji, w której zapadający zmrok zastanie nas w trudno dostępnym lub nieznanym nam terenie.