Bitwa o drzewa w Jaworznie: Łubowiecki las znów na celowniku

Trwa druga bitwa o przypadkowe zgromadzenia drzew znajdujące się na zachód od Łubowca. Pierwsza bitwa miała miejsce w 2021 roku. Po prostu pomysłodawcy budowy tutaj osiedla nie odpuszczają. Poniekąd wpisuje się to w reguły demokracji. Przypominam, że w dyktaturze władza robi co zechce, a naród nie ma nic do gadania. W demokracji naród ma dużo do gadania, a władza robi co zechce. Aby zamknąć nieunikniony w tej sytuacji polityczny wstęp, pozwolę sobie jeszcze przypomnieć – a wyszło to w rozmowach kuluarowych – że ten, który cztery lata temu wspierał mieszkańców w ich walce o ocalenie tego miejsca, teraz nie ma nic przeciwko jego zabudowaniu. Prawna brama została szeroko otwarta. Zasadniczo uważam, że w Jaworznie nie brak miejsc pod budownictwo, szczególnie na skalistym podłożu. Tutaj w ramach wątpliwego sukcesu władzy będą to bloki na piasku.

Taki sobie las

Wciąż trwająca polska masakra nie tylko piłą mechaniczną, a nawet harvesterem budzi zrozumiałą chęć do obrony każdego zadrzewionego skrawka miasta. Czas zatem poznać przedmiot obrony. Tego dnia przeszedłem się tylko wschodnim skrajem. Tutaj w drzewostanie dominują klony zwyczajne. Większość z nich ma pnie o grubości mniejszej od średnicy typowej butelki, a nawet kija do szczotki. Jak im da się sporo czasu, urosną, chociaż może im to zająć nawet pół wieku. Rodzimym gatunkiem są tutaj brzozy brodawkowate. Jest też pewna ilość brzozy omszonej, której nie dostrzeżono podczas pierwszej prawie inwentaryzacji. Trzeba jeszcze wspomnieć o wiązach szypułkowych oraz jaworach, które tutaj znakomicie się odnawiają. Są lipy drobnolistne. Ważne są pojawiające się dęby szypułkowe. Preferując ich obecność, można będzie dokonać powrotu do przeszłości. Z rodzimych krzewów jest tutaj sporo leszczyny. Jest też sporo gatunków obcego pochodzenia. Zasadniczo dominują dąb czerwony, jesion pensylwański oraz czeremchę amerykańską. Jeśli ten las ocaleje, to te gatunki drzew trzeba będzie sukcesywnie usuwać, bo to groźni zieloni najeźdźcy. Z roślinności zielnej odnotuje jedynie czosnaczka pospolitego oraz konwalię majową. Ta dopiero od 2014 roku wypadła z listy gatunków chronionych. W ubiegłym wieku w tym lesie były wciąż chronione kruszczyki, ale teraz ich tutaj nie ma. Warto jeszcze odnotować typową dla lasów liściastych trawę, którą jest tutaj kłosownica leśna. W penetrowanej części lasu gatunki zielne obcego pochodzenia reprezentuje niecierpek drobnokwiatowy.

Kruchaweczka

W każdym lesie można spotkać grzyby owocnikowe. Spacerując po nich staram się je wypatrywać i oczywiście dokumentować. Jest rzeczą zrozumiałą, że wieczorny spacer to nie najlepsza pora na poszukiwanie grzybowych przysmaków. Z grzybami niejadalnymi także jest trudno, ponieważ dla wielu taki grzyb rzec by można to piłka nożna. Mnie udało się natrafić na skupisko kruchaweczek. W Europie ten rodzaj jest reprezentowany przez około sto gatunków. Oznaczanie możliwe po wnikliwych badaniach mikroskopowych. Generalnie tworzą one owocniki średniej wielkości o kruchym, łamliwym miąższu. Bywają one bardzo wysmukłe, rzadko mięsiste. Spotkany gatunek miał kapelusz rozpostarty. Jego blaszki były czerwonobrązowe. Oznacza to, że zarodniki w masie wysypu są ciemnobrązowe. Generalnie kruchaweczki można pomylić z czernidlakami, są w tej samej rodzinie, ale ich kapelusze nie rozpuszczają się w miarę dojrzewania.

PS Czternasta tegoroczna wycieczka odbędzie się dopiero w sobotę 26 lipca. Tradycyjnie spotykamy się do godziny 9.00 w Chrzanowie przy Muzeum i wybieramy cel wypadu.