Ma salama fi Dubaj*

Gdybyście Państwo w przypływie kaprysu postanowili opuścić na wakacje europejski zaścianek wybierzcie podróż do krajów arabskich. Wcześniej jednak coś na temat kultury Islamu powinniście wiedzieć. To kultura oryginalna a dla europejczyka wręcz ekscentryczna.

Interesujący cykl pomysłu prof. Małgorzaty Cichy „Pisanie siostrą czytania” zakończył arcy ciekawy wykład „Świat arabski w słowach, wierszach i obrazach”. Zaprezentowała go pracownik Instytutu Socjologii Uniwersytetu Ślaskiego dr Karolina Wojtasik.

Kultura arabska jest kulturą z zupełnie innej bajki niż kultura europejska, i to wręcz dosłownie.
Ta bajka to „Baśnie z 1000 i 1 nocy”. Powstała w VIII wieku n.e. w Bagdadzie. Jest opowieścią córki wezyra Szeherezady czytaną w haremach, w których nie tylko oddawano się modłom i grze w szachy. Pierwszy europejski przekład pochodzi z 1704 roku. To przekład w XII-tomach na język francuski. Pod koniec XVIII wieku przełożono baśnie na język polski. Ostatni polski przekład w IX tomach ukazał się w 1971 roku.

Muzułmanie mają obowiązek modlitwy 5 razy w ciągu dnia, modlą się skierowani twarzą w stronę położonej w Arabii Saudyjskiej Mekki. Nowoczesny Arab ma aplikacje telefoniczne wskazujące ten kierunek. Czasami w hotelach na ścianach malowane są zielone strzałki w kierunku Mekki.

W niektórych krajach arabskich weekend przypada w czwartek i piątek. Muzułmanie przynajmniej raz do roku pielgrzymują do Mekki. Kultura Islamu nie ma malarstwa sakralnego, wierzą w anioły, niebo i piekło. Wśród proroków wymieniają Jezusa, ale odmawiają mu boskiego charakteru. Wierzą w sąd ostateczny. W raju kobiety muzułmańskie otrzymają wszystko o co poproszą. Każdy muzułmanin ma dwa czuwające nad nim anioły, jeden z nich liczy dobre a drugi złe uczynki. Boga chwalą śpiewem, wymieniając 99 przymiotników chwalących Boga. Klasyczny język arabski jest językiem liturgicznym, od VII wieku n.e. nie dokonano w nim żadnych zmian. Świeccy biegli znawcy Koranu utworzyli Komitet Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu. Komitety nie tyle zakazują, co pilnują. W ich skład wchodzą ludzie świeccy, nie koniecznie wyznawcy Islamu. Pilnują aby kobiety nie prowadziły samochodu, w Arabii Saudyjskiej kobiety nie mogą malować paznokci, czasami przekroczenie prawa koranicznego kończy się kilkoma kijami.

Kobiety arabskie w kulturach najbardziej konserwatywnych zakryte są od stóp do głów. Gdy mają na sobie burki, wspólnie wychodząc rozpoznają się po butach. Bogate muzułmanki ubierają się u Diora i Chanel, podróżując w tym celu do Paryża.

Sztuka arabska słynie z pięknej kaligrafii. Język arabski ma 28 spółgłosek, każda z nich ma 4 formy, inne w zależności od położenia w wyrazie. Czytają od prawej ku lewej, choć mogą też od góry do dołu (niektóre połączenie liter – tzw. ligatury).

Małżeństwa zawierane są po długich negocjacjach. Niemalże w 99,9 proc. żonę wybiera mama i tata. Muzułmanie o odpowiednim statusie materialnym (mieszkanie, samochód, dobra praca) mogą mieć do 4 żon. Każdej z nich bogaty muzułmanizm ofiarowuje dom. Serwisy matrymonialne pełne są ogłoszeń panów religijnych, przystojnych, dobrze wykształconych i z dobrych rodzin.

Symbolem arabskiego dobrobytu jest Dubaj, położony w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Jest stolicą emiratu Dubaj. W Dubaju mają największe na świecie centrum handlowe, największe fontanny świata i największy na świecie ogród botaniczny, mają też ogromne akwarium. Bogaci Arabowie zatrzymują się w siedmiogwiazdkowych hotelach, jadają ciastka z dodatkiem złota. Jeden z najbogatszych Arabów jest właścicielem największego pierścionka świata.

To dopiero wielki świat.

e.bigas
* Do zobaczenia w Dubaju.