Kątem oka

Cały Religa, cały łon

Niejeden lekarz marzy o takiej sławie, jaką miał śp. profesor Religa. Szczególnie teraz, kiedy film „Bogowie” jest tak popularny. Zaś główny aktor grający profesora zachwycił nie tylko swą rolą, ale i wyglądem. Chyba pozazdrościli niektórzy lekarze profesorowi Relidze wiedzy, charyzmy czy wyglądu. Toteż upodobniając się do aktora grającego sławnego kardiologa, jeden z jaworznickich docentów na Facebooku zmienił zdjęcie profilowe. Wypisz wymaluj – filmowy Religa. No cóż, odezwały się chyba w docencie marzenie o profesorskiej sławie... a może o jego męskości?

Prezydent inżynierem

Do prezydenta możemy teraz swobodnie zwracać się per panie inżynierze. A stało się to za sprawą munduru górniczego, w którym paradował na Barbórce. No nie, nie jako zwykły górnik, lecz jako inżynier górniczy. Skąd u niego wziął się taki stopień, to nawet najstarsi górnicy nie wiedzą. Niektórzy o górniczym stroju od lat marzą i nic, ale władza to insza inszość. Władza przecież musi się napuszyć, a to w strażackim, a to w górniczym mundurze, choć nie wąchała górniczego trudu czy dymu spalonych domów.

Jak nazywa się marszałek?

Na uroczystej mszy świętej z okazji Barbórki są zazwyczaj władze i szefowie różnych instytucji. Należałoby ich jakoś przywitać. Jest to jednak trudne. Przekonał się o tym nasz ksiądz dobrodziej. Witając gości, a wśród nich prezydenta miasta podał jego pełne imię i nazwisko, zaś nazwiska obecnego na mszy marszałka województwa śląskiego chyba zapomniał. No cóż, rodzina marszałka mieszka w Jaworznie dopiero od kilku wieków, więc trudno wszystkie takie rodziny poznać z nazwiska.

Grzeczny górnik

– Do mojego domu nie przyszedł święty Mikołaj, bo wszyscy są niegrzeczni. Nie zasługują na prezenty od niego, dlatego wygoniłem wszystkich domowników na rynek. Tam był Mikołaj i to za darmo – mówił stary emerytowany górnik do kolegi. Nie wiemy czy domownicy poszli pod jaworznicką choinkę, by tam spotkać starca w czerwonym płaszczu i z białą brodą, ale emerytowany górnik poszedł. – Dostałem na rynku małe ciasteczko, które zjadłem, bo jestem grzeczny i zasługuję na nie – skwitował swój wywód górnik. A rodzina? No cóż, każdy musi sobie radzić sam. Nawet w dzień św. Mikołaja.

Skromnie, bez rozgłosu... i ostrożnie

Bez fleszy, bez kamer, zdjęć, dyktafonów, bez fotografów, operatorów ma odbywać się próba generalna najnowszego spektaklu w Teatrze Sztuk. Dlaczego tak rygorystycznie podchodzi pani reżyserka do sprawy i nie wpuszcza nikogo, kto mógłby sfotografować czy nagrać fragment? Ale właśnie to jest bardzo mądre posunięcie z jej strony. Po pierwsze, nikt nie skradnie pomysłu na sztukę i nie sprzeda jej na Broadwayu za grube miliony. Po drugie, nikt nie zarejestruje ewentualnych wpadek, za które prezydent mógłby pojechać po premii pani rezyserce. A po trzecie, to i aktorzy nie muszą się stresować i prężyć muskułów przed fotografami. – Chitra sztuka z tej pani rezyserki – z żalem mówili fotografowie głaszcząc swe wypasione aparaty.