Od Sosiny do Bukowna

Nie trzeba było długo czekać, abym powrócił nad Sosinę. Stało się to w środę 10 września. Zasadniczym celem było Bukowno – pełny fotoreportaż jest już dostępny na Wędrówkach z Grzegorzkiem – ale ja skupię się przy północno- -wschodnim skraju akwenu. Także tutaj, jeśli nie interesuje nas woda może w pobliskim lesie znaleźć coś ciekawego. Jedną z propozycji jest oznakowany czerwony szlak.

Lasy otaczające Sosinę są nieco starsze od tych, które poznaliśmy w poprzednim artykule, ale skład gatunkowy niewiele się różni. Znaczący wpływ na kondycję drzewostanu ma podwyższona wilgotność podłoża. Dominują sosny zwyczajne, jest sporo brzozy brodawkowatej. Dalej idzie topola osika, lipa drobnolistna. Nie brak oczywiście olszy czarnej oraz olszy szarej. Trafiły się nawet jawory, buk pospolity. Z krzewów wyróżnia się kalina koralowa. Zauważyłem jeszcze wierzbę iwę porażoną przez mączniaka – Erysiphe capreae oraz rdzę Melampsora caprearum. Mączniaka spotykam rzadko. Blisko brzegu Sosiny są okazałe obce topole kanadyjskie oraz mieszańce z udziałem azjatyckiej topoli Maksymowicza. Gatunki obce reprezentuje również czeremcha amerykańska, dąb czerwony oraz robinia akacjowa. Warto jeszcze wspomnieć, że równolegle do północnego brzegu Sosiny biegnie głęboki kanał. Jest jeszcze kanał doprowadzający wodę do północno-wschodniego narożnika akwenu. W kanałach jakiś czas temu mieszkały bobry. Świeżo ściętych drzew nie zauważyłem. Pamiątką po przeciwdziałaniu ich aktywności są drzewa, głównie osiki zabezpieczone siatką.

Wymownym wskaźnikiem dobrej kondycji środowiska są porosty nadrzewne. Im ich więcej tym mniej związków siarki w atmosferze. Tak stanowi osławiona skala porostowa. Tu w rejonie Sosiny sytuacja przedstawia się dość dobrze. Teraz więcej ciekawych gatunków trafiło się przy wschodnim brzegu. Na pniu jednej z olsz wystąpiły jednocześnie tarczownica bruzdkowana, pustułka pęcherzykowata. Najważniejszym gatunkiem okazała się odnożyca mączysta – Ramalina farinacea. To moje pierwsze spotkanie z tym gatunkiem. Gatunek tworzy sporą krzaczkowatą plechę. Jest rozproszony na obszarze całego kraju. Uchodzi za gatunek o wysokim prawdopodobieństwie wymarcia w stanie dzikim. Podlega ochronie częściowej. Ponadto spore płaty tarczownicy bruzdkowanej pojawiły się na pobliskiej topoli. Im towarzyszyły obrost wzniesiony oraz pustułka pęcherzykowata. Jest dobrze.

Odchodząc do zalewu poruszamy się czerwonym szlakiem, a zarazem prawym brzegiem kanału. Tutaj dominującym gatunkiem trawy jest oczywiście trzcina pospolita. Trafia się sporo trzęślicy modrej. Ona potrafi przytulić wiele rzadkich gatunków roślin. Tutaj tak nie było. Trafił się jedynie dzięgiel leśny. Było co nieco gruszyczki okrągłolistnej. Blisko brzegu kanału pojawiła się jeszcze niegdyś chroniona kruszyna pospolita. W porównaniu z pobliskim Bukownem storczyki były w ilościach śladowych. Trafił się jedynie kruszczyk rdzawoczerwony. Okolicę przecina jeszcze słynny gazociąg Tworzeń – Oświęcim. Tam dominują typowe rośliny ruderalne, a konyza kanadyjska przede wszystkim.

PS Osiemnasta tegoroczna wycieczka odbędzie się dopiero w sobotę 27 września. Jak zawsze spotykamy się do godziny 9.00 w Chrzanowie przy Muzeum i wybieramy cel wypadu.