Słowo na niedzielę: Przebaczenie – możliwość czy warunek?

O przebaczeniu myślę, kiedy spoglądam na krzyż Jezusa Chrystusa . O przebaczeniu myślę, uczestnicząc we Mszy św., kiedy to z wiarą staję pod krzyżem Jezusa Chrystusa, jako świadek Jego śmierci i zmartwychwstania, jako uczestnik tego najważniejszego wydarzenia w dziejach całej ludzkości. Bóg dał swojego Syna, który zechciał stać się człowiekiem i jako człowiek złożyć siebie w ofierze za grzechy wszystkich ludzi, czyli i za moje grzechy. Dając swoje grzechy Jezusowi, daję Mu do spłacenia rachunek, którego sam nigdy nie byłbym w stanie zapłacić. Jezus, biorąc na siebie moje długi, przywraca mi wolność i obdarza godnością największą, jaką tylko człowiekowi może być dana. Teraz więc razem z Nim mogę mówić do Pana Wszechświata – Ojcze nasz!

Jezus z perspektywy krzyża widzi zaślepienie ludzi i prosi Ojca Niebieskiego, aby im odpuścił grzechy, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23,34) . Jezus nie stawia warunków, bo ten, który prawdziwie przebacza, nie stawia warunków. Najlepiej ilustruje to postawa dwóch łotrów. Jeden żałuje i całkowicie zawierza i nie tylko rachunek ma czysty, ale zyskał braterstwo Jezusa i miejsce w Jego królestwie. Drugi zaś, wnioskując z tego, co powiedział, sam się wykluczył. Golgota więc najbardziej weryfikuje bycie synem Najwyższego, nie tylko przez pytanie o naszą wiarę, ale przede wszystkim w mądrości przebaczenia naszym winowajcom. W tej to właśnie mądrości weryfikuje się nasza miłość. Pod krzyżem Jezusa Chrystusa może stać tylko ten, który przebacza. Ten, kto tego nie czyni będzie, albo rzucał w ten krzyż kamieniami, albo od niego uciekał.

Przebaczenie jest jednym z najistotniejszych procesów w kształtowaniu naszej osobowości. Znakomicie ujął to ks. Wojciech Węgrzyniak, ukazując na przestrzeni Biblii ewolucję przebaczenia z jednoczesnym wskazaniem, że w każdym z nas ma ona miejsce . Od postawy Lameka, potomka Kaina, który stwierdza: Gotów jestem zabić człowieka dorosłego, jeśli mnie zrani, i dziecko – jeśli zrobi mi siniec (Rdz 4,23), przez postawę oko za oko i ząb za ząb, z kodeksu Hammurabiego i Księgi Wyjścia, przez psalmy złorzeczące, w których jest prośba do Boga, aby był mścicielem (Ps 58; 83; 109), aż do postawy Chrystusa, który nakazuje swoim uczniom miłość nieprzyjaciół i własnym przykładam, naukę tę wypełnia . I co najważniejsze, to nie jest delikatna prośba Chrystusa, to jest Jego stanowcze polecenie dane Jego uczniom . Jego wypełnienie jest warunkiem bycia Jego bratem i bycia synem Ojca Przedwiecznego. Jest to warunek Boskiej mądrości w człowieku. Nie zastosowanie się do tego jest obwarowane sankcją z wiecznymi konsekwencjami, co bardziej lub mniej uważnie, wypowiadamy codziennie w Modlitwie Pańskiej: – odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.

W roku szczególnie intensywnych modlitw w intencji naszych rodzin ta niedziela jest bardzo mocnym pytaniem o szeroko rozumiane przebaczenie w rodzinie . Wielu z tym się mocuje i przegrywa, czego skutkiem są rozwody i głębokie poranienia dzieci. Jest to również jedna z głównych przyczyn odejścia od Eucharystii, albowiem ten, który nie wybaczył, pod krzyżem Chrystusa nie ustoi.

Wiemy wszyscy, że w życiu codziennym brak przebaczenia jest ogromnym ciężarem, ponieważ odbiera człowiekowi jego wolność . Wielu szuka pomocy w terapiach i bardzo dobrze. Muszę jednak powiedzieć, już z wieloletniego kapłańskiego doświadczenia, terapia bez Jezusa Chrystusa, nigdy nie będzie dobrą terapią i prawdziwym uwolnieniem człowieka, albowiem tylko On zna nas tak do końca, przenika swoją miłością i nie odbiera nam wolności.

Ks. Lucjan Bielas