21 kwietnia 2021 roku zmarł dr inż. Adam Sucheta. Został pochowany 24 kwietnia na Cmentarzu Ciężkowickim w Jaworznie.

Z życia zawodowego

Emerytowany wieloletni pracownik naukowo-dydaktyczny Katedry Ekonomiki i Zarządzania w Przemyśle Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie – inżynier z tytułem doktora nauk technicznych.

Był nauczycielem akademickim, promotorem oraz recenzentem wielu prac magisterskich oraz inżynierskich, społecznie zaangażowany w środowisko studenckie organizował zawody narciarskie o „Puchar Dziekana Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii” oraz Rejsy Żeglarskie studentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie.

Przez 17 lat był organizatorem cyklicznych Seminariów Naukowych w Katedrze Ekonomiki i Zarządzania w Przemyśle, przez wiele lat był Przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego corocznej konferencji naukowej pod nazwą „Szkoła Ekonomiki i Zarządzania w Górnictwie”.

Wielokrotnie nagradzany i odznaczany za działalność naukowo–badawczą oraz dydaktyczno-wychowawczą, m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi oraz dyplomami „za wyróżniające się osiągnięcia w działalności dydaktyczno–wychowawczej. Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki II stopnia. Posiadał II stopnień Dyrektora Górniczego.

Ceniony i lubiany przez Koleżanki, Kolegów i Studentów.

Z życia rodzinnego

Adam Sucheta był jednym z czwórki dzieci Stanisława i Stanisławy Suchetów. W latach 50. Stanisław Sucheta został zwycięzcą konkursu w Warszawie na własnoręcznie wykonany samochód, którym były trójkołowy Peugeot.

To był nasz ukochany wujek, brat, mąż przyjaciel. Nauczyciel żeglarstwa, bez którego pewnie bałybyśmy się wsiąść na łódkę. To właśnie wujek Adam i jego surowa żeglarska dyscyplina pomogła nam oswoić się z wodą. Wakacje na Mazurach to jedne z najpiękniejszych przeżyć. Dziękujemy Ci za wszystko czego nas nauczyłeś. Słowa nie wyrażą wdzięczności i radości z tego, że zawsze mogłyśmy być Twoimi Maluchami. Odkrywanie skarbów w górach, szukanie śladów wilka, układanie nowych zwrotek szant, nauka matematyki i przepytywanie z nazewnictwa żeglarskiego – to wszystko było jak piękny sen, o którym marzą małe dziewczynki chcące poznać ten cudny świat.

Dziękujemy Ci za Twoją cierpliwość i mądrość. Byłeś i zawsze będziesz naszym Panem Samochodzikiem, który szukał skarbów Templariuszy.

Kiedyś się spotkamy i razem pożeglujemy po niebiańskich wodach…

Twoje kochane Maluchy z rodziną