Reklama

Długoszyn na kartach historii - Szkoła Ludowa w Długoszynie

AWAP
12/10/2019 08:00
Pierwsze wzmianki o długoszyńskiej oświacie pochodzą z roku 1836, kiedy to Senat Rzeczpospolitej Krakowskiej wydał zgodę na budowę szkoły na Długoszynie, przeznaczając wówczas na ten cel tzw. Dom Wójtowski, znajdujący się w rejonie dzisiejszej ulicy Widokowej.

Zgoda ta była odpowiedzią na petycję Rady Gromadzkiej z 1831 roku wnoszącej o budowę placówki oświatowej we wsi. Przez pierwsze dekady funkcjonowania podlegała ona zarządowi placówki w Szczakowie. Szkoła Ludowa w Długoszynie samodzielność i pełną osobowość prawną uzyskała 12 maja 1881 roku. Patronem szkoły był wówczas Henryk Sienkiewicz. Pierwszym kierownikiem i nauczycielem w Długoszynie został Kazimierz Strycharski, były organista z Kościelca.


Od 01 stycznia 1882 roku nową siedzibą szkoły został budynek dyrekcji kopalni rudy, wydzierżawiony gminie przez ówczesnego właściciela kopalni Fryderyk i założyciela Gwarectwa Długoszyńskiego, niejakiego P. Lebeck’a. Nie przetrwał on do dnia dzisiejszego. Rozebrano go w latach sześćdziesiątych XX wieku. Znajdował się on na wysokości dzisiejszej ulicy Głębokiej. Wiadomo, że warunki sanitarne były tam fatalne, miedzy innymi w związku z brakiem studni. Upały w lecie, potężne śniegi zimą oraz wichury powodowały masę utrudnień, wyrządzając niejednokrotnie olbrzymie szkody.


W latach 1905- 1908 wybudowano nowy budynek szkolny przy dzisiejszej ulicy Nadbrzeżnej, który pełnił swoją funkcję do 1965 roku. Uchodził on wówczas za bardzo nowoczesny, składał się bowiem z dwóch sal lekcyjnych, na piętrze zaś znajdowało się mieszkanie dla nauczyciela. Po I wojnie światowej wybudowano tam studnię. Działka pod budowę budynku miała być przekazana przez rodzinę Dymów, którzy wydzielili ją z tzw. Dymowszczyzny. Nie wiadomo jednak czy została ona Funduszowi Budowy Szkoły podarowana, czy sprzedana. Budynek ten w latach sześćdziesiątych przekształcono w przedszkole. Istnieje on do dziś. Po gruntownej przebudowie mieści w sobie dzielnicową przychodnię.




[caption id="attachment_162992" align="aligncenter" width="3468"] Długoszyńskie dzieci z gronem pedagogicznym. Przełom lat 40 i 50 XX wieku[/caption]

W pierwszych dekadach funkcjonowania szkoły kosztami utrzymania placówki obciążona była gmina Długoszyn, długoszyński dwór, Północna Kolej Cesarza Ferdynanda i Okręgowy Fundusz Szkoły. Koszty obejmowały m. in. pensje nauczyciela, stróża nocnego, koszty opału, pomoce szkolne, czasopisma i książki dla ubogich dzieci. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, oświata finansowana była z budżetu państwa.


W 1965 roku wybudowano nowy budynek szkolny, pełniący swą funkcję do dnia dzisiejszego. Znajduje się on przy ulicy Chropaczówka 101. W 1989 roku patronem szkoły został gen. Zygmunt Berling. Placówka otrzymała także swój własny sztandar.


Doskonałym źródłem do dziejów długoszyńskiej oświaty w pierwszych dziesięcioleciach funkcjonowania jest Kronika Szkoły Ludowej, pisana w latach 1882-1952. Pierwszym nauczycielem piszącym kronikę był Jan Ceremuga.




[caption id="attachment_162993" align="aligncenter" width="2472"] Pierwsza strona Kroniki Szkoły Ludowej w Długoszynie. Rok 1882[/caption]

Kronika ta jest zresztą doskonałym źródłem wiedzy o Długoszynie w ogóle. Możemy się z niego dowiedzieć, jak strasznie zabiedzoną wsia był w XIX wieku Długoszyn, jak trudne były warunki nauczania, z jakimi trudnościami borykała się placówka, między innymi w czasach II wojny światowej. Po wojnie naprędce organizowano nową polską oświatę. Zajęcia odbywały się dodatkowo m.in. w domu pani Rozalii Trznadel, a potem także w budynku OSP Długoszyn. Było to spowodowane bardzo dużą ilością dzieci, a co za tym idzie ciasnotą w dotychczasowym szkolnym lokum.


W archiwum szkolnym przechowywane są także stare metryki szkolne, księga wizytacyjna oraz część dokumentacji, które stanowią doskonałe źródło wiedzy o dziejach Szkoły Ludowej w Dłudoszynie.


Przez dziesięciolecia pedagogiczne dzieło na Długoszynie kontynuowali m.in. Wojciech Ślusarz, Jan Jarosz, Teodor Pisiewicz, A. Wiśniowski, S. Podgórska, czy Alfred Socha, po wojnie zaś J. Hawrylak, J. Szlagur i Jan Jakus, za którego wybudowano nowoczesny budynek szkolny w ramach programu Tysiąc szkół na tysiąclecie Państwa Polskiego.


Dziś placówka oświatowa funkcjonuje nadal na długoszyńskiej Chropaczówce, jako Szkoła Podstawowa nr 12. Budynek mieści w sobie również dzielnicowe przedszkole.  Jarosław Sawiak


Aplikacja jaw.pl

Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś koniecznie zainstaluj naszą aplikację, która dostępna jest na telefony z systemem Android i iOS.


Aplikacja na Androida Aplikacja na IOS

Obserwuj nas na Obserwuje nas na Google NewsGoogle News

Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!

Reklama

Komentarze opinie

Podziel się swoją opinią

Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.


Reklama

Wideo jaw.pl




Reklama
Wróć do