Bodziszek żałobny

Rok 2023 jest kolejną okazją do świętowania. Otóż dziesięć lat temu, znaczy się w 2013 roku, otrzymałem jako członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego branżowy medal im. Bolesława Hryniewieckiego za popularyzację botaniki. To znakomity powód, aby zgodnie z zapowiedzią na zakończenie cyklu „Sto filmów na stulecie Polskiego Towarzystwa Botanicznego” kontynuować filmową misję edukacyjną. Szlachectwo zobowiązuje. Na zakończenie wspomnę, że sto lat temu ukazał się pierwszy numer branżowego czasopisma – Acta Societatis Botanicorum Poloniae. A poza tym wchodzimy w sto pierwszy rok działalności.

W trzydziestym ósmym epizodzie tego cyklu poznamy bodziszek żałobny – Geranium phaeum z rodziny bodziszkowatych. To dwudziesty drugi gatunek rośliny zielnej w tegorocznym cyklu. W Polsce to roślina rzadka. Dominuje na południu naszego kraju oraz częściowo na wschodzie.

Preferuje skraje lasów, zarośla, brzegi potoków oraz wód stojących. Z drzew preferuje towarzystwo olszy szarej.

Roślina jest bardzo charakterystyczna ze względu na barwę kwiatów, najciemniejszą spośród gatunków rodzimych. Kontrastuje z tym bardzo jasna plama u nasady płatków korony. To czyni zeń gatunek przydatny w naturalistycznych ogrodach. Tamże przywabia owady, przede wszystkim trzmiele.

Inną cechą gatunku są plamy na blaszkach liściowych. Najbardziej są one wzmocnione u odmiany Sambor. Czasami plam brak. Warto jeszcze zauważyć, że jako bylina może się w ogrodach utrzymywać bardzo długo. W ich cienistych zakątkach przez większą część roku tworzy zielony kobierzec.

Na zakończenie przyjrzymy się roślinom z rezerwatu Dolina Kluczwody. Widzieliśmy się tam z nimi w końcu maja. To najlepsza pora, aby wybrać się w tę okolicę o tej porze roku. Niestety, nie udało mi się natrafić na informację, czy jest również rośliną leczniczą. Być może badania trwają. Wszak wiele gatunków z tego rodzaju to niezłe ziółka.

Piotr Grzegorzek

[vc_facebook]