Kozi Bród – rzeka, która znika i powraca

Od pewnego czasu docierają do nas sygnały, że rzeka Kozi Bród wysycha. Szczególnie widać Wróblewskiego i dalej aż po ujście do Białej Przemszy. Był taki czas, że rzeka znikała na trawersie Sosiny. Wówczas zdarzało się, że Kozi Bród przepływał pod ulicą Bukowską i znikał tuż za jej zakrętem. Tak było nawet w 2022 roku. W owym czasie przyjmowano, że główną przyczyną jest wciąż trwająca w mieście eksploatacja węgla kamienna. Potem doszła Wielka Dolewka z Sierszy i wszystko wróciło do normy. Aby sprawdzić jak jest naprawdę, w dniu 29 sierpnia udaliśmy się w trzy miejsca. Oto co nam wyszło.

Zaczynamy w miejscu, gdzie w drodze do Żabnika trakt przecina Kozi Bród. Gdyby rzeki tam nie było, musielibyśmy udać się w kierunku Sierszy, aby sprawdzić, co tam się dzieje. Teraz rzeka za sprawą wspomnianej wielkiej dolewki miała się dobrze. Płynęła wartko, niosąc rdzawą ciecz. To dowód na jej pochodzenie z karbońskiego poziomu wodonośnego. Jednakże, nawet gdyby tak nie było, jest jeszcze jedno źródło wody. To znajdująca się w Sierszy oczyszczalnia ścieków. Warto jeszcze odnotować, że brzegi rzeki otacza bujna roślinność. Bywa tutaj sporo jeżyny popielicy, traw oraz turzyc. Są amerykańskie nawłocie. Z gatunków rodzimych na szczególną uwagę zasługują poziewnik pstry o żółtych kwiatach z fioletową plamą na środkowej klapie wargi dolnej. Drugim ważnym gatunkiem jest kościenica wodna o białych kwiatach. Po opuszczeniu tej okolicy udaliśmy się w rejon młynów Serafińskich. Tam Kozi Bród również płynął wartko.

Miejsce, gdzie w okolicy Szczakowej rzeka przecina drogę do Bukowna, jest kolejnym łatwo dostępnym punktem. Gdybyśmy jej tutaj nie zastaliśmy, trzeba było by udać się w okolicę Sosiny. Jednakże i tutaj rzeka była. Teraz jednak podejrzanie stała. Co świadczyłoby o tym, że gdzieś dalej została przystopowania. Rzeka płynie wolno. Rozlewa się szeroko. W tej okolicy nad jej brzegami zauważamy sporo gatunków inwazyjnych takich jak rdestowiec japoński, niecierpek himalajski oraz winobluszcz zaroślowy. Z gatunków rodzimych blisko brzegu pojawia się trawa mozga trzcinowata. Jest jeszcze kosaciec żółty oraz trzcina pospolita. W tej okolicy na uwagę zasługuje dąb szypułkowy z zieloną koroną, chociaż u nasady jest na całym obwodzie pozbawiona kory. Następnie udaliśmy się w okolicę, gdzie jeszcze na początku tego roku były tamy bobrowe. Potem zostały zniknięte. Teraz stwierdziliśmy, że te gryzonie powróciły. Rozpoczęła się budowa kolejnej zapory. Póki co to cień poprzedniej, ale już ma wpływ na dynamikę przepływu rzeki. Dalej aż po ulicę Ariańską koryto zarastają trzciny.

Jak zaznaczyłem na wstępie, koryto rzeki jest tutaj zajęte przez bujną roślinność. Także tutaj na brzegach dominują rdestowce japońskie. W osi koryta są trawy oraz turzyce, a nawet oczerety jeziorne. Wody nie widać. Wystarczyło jednak pójść kawałek dalej, aby zobaczyć płynącą wodę. Zatem obecnie można powiedzieć, że pogłoski o wyschnięciu Koziego Brodu są mocno przesadzone. Po prostu ktoś wysunął fałszywy wniosek z prawdziwych przesłanek. Z daleka, zerkając z mostu w górę rzeki, można odnieść takie wrażenie.

PS Siedemnasta tegoroczna wycieczka odbędzie się dopiero w sobotę 13 września. Jak zawsze spotykamy się do godziny 9.00 w Chrzanowie przy Muzeum i wybieramy cel wypadu.