Po pierwsze uchodzi za roślinę bardzo pospolitą na terenie naszego kraju. Jest rodzimy dla flory Azji oraz Europy południowo-wschodniej. Do nas trafił gdzieś tak na przełomie XVIII i XIX wieku. Jako kenofit stanowi pewne zagrożenie tylko na obszarach chronionych.
Zazwyczaj jest mocno owłosiony. Łysieje na starość. W porze kwitnienia wyróżniają go koszyczki kwiatowe z licznymi kwiatami języczkowymi. Kwiaty są żółte. Pojawiają się już w kwietniu. Kwitnienie może przedłużyć się do września, chociaż zazwyczaj kończy się w czerwcu.
Póki co ma status chwastu. Preferuje odłogi, przydroża, zręby. Miłe są mu miejsca ciepłe, wysychające, żyzne. Dobrze jest, kiedy gleby są lekkie, piaszczyste lub żwirowe.
Poza tym nasz bohater jest ładnym wiosennym kwiatkiem odwiedzanym przez pszczoły. Póki co nie ma znaczenia medycznego. Zresztą większość gatunków tego rodzaju została skreślona z wykazów roślin leczniczych. A przecież, nawet jeśli od naszego sąsiada nie oczekujemy jakiejkolwiek pomocy to dobrze wiedzieć, jak się nazywa i skąd pochodzi.Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś koniecznie zainstaluj naszą aplikację, która dostępna jest na telefony z systemem Android i iOS.
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie