Blog: Prawdziwy Sarmata zawsze zrzuci winę na…

Brakuje w mieście kilkunastu milionów, żeby zamknąć rok budżetowy. Te problemy dotyczą głównie wydatków na pensje w budżetówce, gdzie największą część stanowi edukacja. Co byś zrobił na miejscu prezydenta, gdybyś w panice szukał pieniędzy? Może najwyższa pora zrezygnować z „bizantyjskiego” optymizmu i wiary, że pieniądze spadną z nieba? Że tereny w JOG-u się sprzedadzą jak ciepłe bułeczki? Albo, że popłynie większy strumień pieniędzy z rządu dla samorządów – bo to się nie dzieje.

Jeżeli przez lata żyło się jak pączek w maśle, to nie kładło się głównego nacisku na optymalizację wydatków. A po takim czasie prosperity menedżerowie często nie są gotowi na trudne czasy. I co? Dopiero teraz mówimy o zmniejszeniu zatrudnienia? I co? Zwolnimy emerytów i osoby zatrudnione na dodatkowe umowy? A czy po wyborach zatrudnienie jakoś dziwnie nie wzrosło i patrzyliśmy, jak awansowali ludzie pracujący przy wyborczej propagandzie? Czy to nie był rodzaj nepotyzmu? Kto zostanie teraz zwolniony? A może, jeśli zostaną zwolnieni ludzie, którzy źle wykonują swoje prace, to może dobrze?

Podam mały przykład. Zatrudnianie rzeczników prasowych w Jaworznie i zadania pana Szatanika, który był zatrudniany do „strategicznych operacji”. Na miłość boską – o co w tym chodziło? To boli.

Druga sprawa. Ludzie pamiętają, jak zwężano i brukowano drogi, a teraz wydaje się pieniądze na ich asfaltowanie. Co z zatoczkami autobusowymi? Co z rynkiem, który był przebudowywany kilka razy i wciąż nie sprzyja w powstawaniu nowych działalności, jak oczekiwano?

Drzewo w donicy albo uschnięty jawor na rynku to symbol, który pokazuje, że zbłądziliśmy. Rozumiem pomniki i szacunek dla historii, ale trochę to poszło za daleko. Gdy były pieniądze – OK, można było inwestować w takie rzeczy; teraz jednak to zwykłych ludzi drażni. Zobaczymy czy 11 listopada prezydent z uśmiechem przetnie wstęgę na pomniku Chrobrego w rynku?

Nie dziwi też, że miasto sięga się po „srebra rodowe”. Chodzi tu o sprzedaż atrakcyjnych działek. Ile razy słyszałem przez lata od byłego naczelnego architekta, że działki przy JOG-u to „rodowe srebra”, a teraz okazuje się, że pójdą pod młotek.

Zgadzam się, że budżet trzeba ratować – to działanie odpowiedzialne. Nie wyobrażam sobie, że inny prezydent nie podjąłby podobnych kroków, jak podwyższanie podatków czy sprzedaż najbardziej atrakcyjnych miejskich działek. No, ale to jest efekt zaniedbań z przeszłości – a nie jakaś jednorazowa decyzja. Do tego też trzeba się odpowiedzialnie przyznać. Pomniki, kostka brukowa i zielone skwery pod domem to duże wydatki, jak na miasto w tak trudnej sytuacji.

Na koniec – zobaczcie, co dzieje się z placem wodnym na plantach: wiecznie zepsuty, wiecznie w naprawie. Przerost formy nad treścią. Owszem – piękny, malowniczy i odważny – ale gdyby każdego chętnego wozić taksówką na osiedlowy basen i płacić mu za godzinę kąpieli, wyszłoby taniej.

Przychodzi teraz chwila refleksji. Nasi włodarze też muszą spojrzeć prawdzie w oczy: pewne rzeczy poszły nie tak i za to trzeba brać odpowiedzialność – a nie tak, jak szlachta w Adamczysze, zrzucać winę na chłopa. Albo bardziej współcześnie − na radnych, rząd czy też niezależną prasę, która wytyka błędy?

Franciszek Matysik