Z perspektywy: Kijem w szprychy gospodarki morskiej!?

Nigdy nie ukrywałem, że pracuję dla niemieckiego armatora i ostatnie prawie cztery miesiące spędziłem w Korei Płd. na odbiorach mojej nowej jednostki Gdańsk Express. Nigdy też nie ukrywałem, że traktuję to honorowo, jako osobiste wyróżnienie. Zwłaszcza gdy matką chrzestną jest pani Magdalena Adamowicz. Uroczystość nadania imienia także odbyła się w dniu szczególnym… 1 listopada.

No, ale już kilkanaście godzin później pojawił się na łamach „Tygodnika Solidarność” artykuł o typowym dla tego środowiska złowrogo brzmiącym temacie: „Europoseł PO została matką chrzestną statku. Niemieckiego”. Cel, zresztą jak wszystkich innych artykułów zamieszczanych na łamach tego „pisma”, może być tylko jeden. Zmieszać z błotem platformersa, lewaka, demokratę, obywatelkę świata, która wybija się ponad horyzonty myślowe, mocno ograniczone, pseudodziennikarstwa tzw. zjednoczonej prawicy. Tym tekstem autorka Justyna Foksowicz tylko to potwierdziła. Ich celem nie jest rzetelna informacja przekazywana opinii publicznej, ale plucie na to, co inne, sianie nienawiści, zawłaszczanie kraju i patriotyzmu wyłącznie dla siebie. Nie dla dobra kraju, a wyłącznie dla własnych korzyści. Gdzie dla nich i dla partii można nawet zmieszać z błotem piękne idee prawdziwej Solidarności, której o zgrozo tak bardzo zazdroszczą nam właśnie Niemcy. I powtarzają na każdym kroku, że bez ówczesnego obudzenia, mur berliński by nie upadł.

Widocznie ja znam innych Niemców niż pani Justyna. Pisząc swój tekst, nawet nie postarała się o dociekliwość dziennikarską. O prawdę, która przecież każdemu katolikowi jest cnotą. A przynajmniej być powinna. Autorka natomiast, w przerwach pomiędzy zianiem jadem, posiłkowała się w ograniczonym zakresie informacjami ogólnodostępnymi, celem wygładzenia swojego paszkwilu.
Ja tam byłem, więc przedstawię to z tej rzetelnej strony. Panią Adamowicz poznałem osobiście. Okazała się osobą bardzo otwartą i sympatyczną. Wykształconą Europejką powiedziałbym. Rozmawiając ze mną w naszym rodzimym języku, w zależności od sytuacji, bardzo płynnie przechodzi na konwersację w języku angielskim, a jeśli trzeba to i w niemieckim także. Nie znam polityka tzw. zjednoczonej prawicy, który władałby biegle choć jednym językiem, np. angielskim.

Po raz pierwszy naszą matkę chrzestną miałem przyjemność spotkać dzień wcześniej. Na uroczystej kolacji, na którą zaproszono kilkudziesięciu gości z Polski, Niemiec i Korei. Jak przystało na rangę wydarzenia, kolacja miała charakter bardzo wystawny. Bo nie jadem i izolacją, ale właśnie w taki sposób rozwija się kontakty i prowadzi się interesy. Wieczór ten uświetnił występ tradycyjnego koreańskiego zespołu, grającego utwory na 1000-letnich instrumentach muzycznych. Serce zabiło mocniej, gdy usłyszeliśmy „Szła dzieweczka...”. Druga, jeszcze bardziej wzruszająca chwila była następnego dnia, podczas ceremonii nadania imienia, gdy zagrano Mazurka Dąbrowskiego.
Oczywiście autorka skupiona jedynie na oczernianiu nie jest w stanie dostrzec takich niuansów. Zamiast tego ostrzega, że nazwa Gdańsk ma charakter bardzo dwuznaczny. Nic głupszego nie mogło się znaleźć w tym toku rozumowania. Dlaczego więc Gdańsk? To zostało opisane podczas samej ceremonii. Nie, nie jest na pewno tak, że Niemcy roszczą sobie jakieś prawa do Gdańska. Nawet jeśli tak chciałaby dla swojej propagandy uznać tzw. prawica. Nazwa Gdańsk została nadana z szacunku i podziękowania dla naszej, Polaków pracy w Hapag-Lloyd. Firmie, w której 20 proc. kapitanów to nasi rodacy. Takich jak ja i pozostałych oficerów odsetek jest jeszcze wyższy. Prawda, że miłe? Warte jest także podkreślenia, że Hapag w Gdańsku jest obecny od dość dawna. Tylko w samym Knowledge Center, gdzie tworzone są najnowocześniejsze rozwiązania informatyczne, zatrudnionych jest kilkaset osób. Ale także cały dział obsługujący logistykę regionu Północnej i Środkowej Europy także tam ma swoją siedzibę. Tego niestety Justyna zapomniała sprawdzić. A szkoda.

Atakując europosłankę Magdalenę Adamowicz, nie wiem, czy zdaje sobie z tego sprawę, kogo jeszcze obraziła, i w jakim świetle postawiła nasz kraj. Pewnie nie, bo liczy się tylko ilość wiader wylanego jadu. Na nas pływających nie będę się skupiał, gdyż zdecydowana większość już dawno ma wyrobioną opinię. Zgodną z pamiętnymi słowami biathlonistki Weroniki Nowakowskiej, które należałoby tutaj zacytować wprost, a nie ubierać w kolorowe piórka. „W dupie byliście i gówno widzieliście”.
W uroczystościach brali także udział zaproszeni przedstawiciele właśnie Knowledge Center i Region North Europe (Polacy). Zaproszeni przedstawiciele Portu Gdańsk i Pomorskiej Strefy Ekonomicznej, też pewnie nie powinni brać w tym udziału. Bo przecież to Niemiec. Prawda? A ci oficjele z Seulu to na pewno są w spisku. Tym wszystkim, w swoim prostackim toku rozumowania Justyna także napluła w twarz. Pośrednio także pracownikom portu, bo przecież obsługują niemieckie statki, choć jak statki innych narodowości przywożą i wywożą ładunek z całego świata. Pewnie także i oni nie są prawdziwymi Polakami, bo nie szczują na innych, a chcą jedynie stabilnej pracy, aby móc utrzymać swoje rodziny.
Po tych spotkaniach i ciekawych dyskusjach wiem, że port w Gdańsku będzie się rozwijał. Przybudówka partyjna Dudy zacznie się zwijać. A zacznie się to wtedy, kiedy jej członkowie zdadzą sobie sprawę, że członkostwo w takich strukturach jest jak cicha aprobata. Kiedy zdadzą sobie sprawę, że są współodpowiedzialni, choć żadnego głosu nie mają w tym tworze. Kiedy zdadzą sobie sprawę, że pośrednio swoim nazwiskiem firmują ustawki z ruskimi agentami.

Pani Justyna niedługo będzie kupowała prezenty dla swoich najbliższych. Pewnie nawet bez cienia refleksji wybierze te wyprodukowane i przywiezione z Azji. Albo importowane owoce na świąteczny stół. Ja już ich nie przywiozę (bo będę w domu po świętach), ale całkiem prawdopodobne, że moi koledzy, także z niemieckich statków już to zrobili, aby zapełnić półki sklepowe. Pewnie nawet się nie zorientuje, jakim jej gorzkim jadem są one pokryte. Taka jest właśnie propaganda. Szkodliwa dla nas wszystkich i dla przyszłości naszego kraju.
Artur Nowacki